Stel je denkt “Ik ben depressief,” of je denkt “Ik geloof in de vrucht van de vrede.” Je zou misschien denken dat het ene “inzicht” generatiever is dan het andere. Meer uitlokt.

Maar de suggestie is dat het wbuujzrnn zelf het inzicht waar dan de aandacht op licht opblaast. De metafoor van “spawning.”

Pirsig levert de metafoor van het entkristal aan en dan VRRRRRRP heb je vaste stof. Zou het niet geweldig zijn als we begrijpen hoe dat werkt? Je zit film te kijken en het te volgen. Hoe lukt het je dan om uit die “capture” te komen? Het wbhustizn zelf is iets ontzettend meeslepends.

Waarom verwarren mensen humeur en weer toch steeds?

De suggestie “X” maakt je “bewust van” X en – hey presto – het “bestaat!” Maar dan is bestuzin geen bezijtn, dan is het een optuiger, een generator, niet zozeer een schepper (in de vorm van de Deus ex Machina) als wel een ……………………. waardoor je wbuzt8ujin verandert, waardoor je nieuwsoortige ervaringen kunt krijgen. Daarom kun je dus nooit voorspellen hoe een bepaald denkbeeld, hoe een “geloofsovertuiging” op jou inwerkt. Maar dan is het onzinnig om filosofisch – ofwel afwijzend/kritisch – te reageren op nieuwe ideeën, omdat je ze niet “werkelijk” doorleeft, maar bovendien omdat jij natuurlijk een andere “boom” aan detailervaringen krijgt dan die ander. Wat dus voor de een een phantastisch idee kan zijn, omdat het phantastisch veel ideeën geeft, hoeft dat niet per se voor de ander te zijn. Maar de ander kan ook moeilijk van te voren stellen: “Dat werkt voor mij niet,” want die voorstelling is volkomen onterecht, omdat die nauwelijks gerechtvaardigd zou kunnen zijn.

Hoe kun je het bwustzijn van iets – “dat het er is” – weerstaan? Dit is de precieze versie van “niet” bestaat niet.

Als je “herhaalt” “Ik ben een alcoholist,” dan begint het pas. “Als je gelooft dat je het kunt, dan kun je het ook.” Maar dit is natuurlijk weer te dogmatisch.

Veranderingen zijn onvoorstelbaar totdat ze er zijn en dan zeg je: “O ja, natuurlijk.”

Neem telefa.

Maar dan is het wbustijzn een hele belangrijke regulator. Natuurlijk niet “perfect,” en dat slaat ook nergens op. Alsof het wustizn perfect zou kunnen zijn. Maar als het bewustzijn het karakter heeft “closedminded” te zijn, althans …………………. [het werkt met de riemen die het al heeft, maar dat zijn dus maar riemen]

Maar dan worden psychedelica geestverruimend! Terwijl het “enige” wat ze doen dus is de eigenschappen van het bewuztzijn te versterken. Maar dan is bewustzijn toch juist niet zo’n helder woord? Het suggereert een passieve houding.

NLP is juist pro-consciousness en niet counter-consciousness.

Maar als dat zo werkt, dan moet ik M.’s verhaal over “38” juist wel serieus nemen, maar niet te serieus, omdat ik dan kan volgen wat zij denkt, voor zover mogelijk, maar het punt:

Dan is dat haar wereld!

En als je dan zegt “zo zie ik het niet” dan zeg je alleen maar “ik negeer wat je zegt.”

Vandaag dacht ik de gehele dag dat het wbustzijn de gedachte of waarneming in kwestie versterkt zodat/totdat het alles overstemt.

Maar dit gaat geheel voorbij aan het idee dat het bwwustzijn zelf vervormd wordt. Dus toen meende ik mij te herinneren dat bewustijzn generatief is/werkt, maar dat zet me toch weer op het verkeerde been! WOW.

Kernachtig de vraag, zoals J. stelde, over “de beste theorie” (NLP bijvoorbeeld). Hoe toevallig is het dat mensen altijd denken dat ze het bij het rechte eind hebben. “Maar ik natuurlijk echt!”

Vanzelfsprekend denk je dat als het klopt je wel gelijk moet hebben. Maar waarom denkt iedereen dan iets anders, met dezelfde overtuiging?

Dus nu de hamvraag: hoe behoud ik dit hypergeneratieve inzicht – ons bwuzitjne is geen bewustzijn, de inhoud van de intentie heeft invloed op de vorm van de intentie en verandert daardoor wat je denkt, wat die verkokering voedt.