De liefde voor onze kinderen, en zelfs voor de kinderen die we zouden kunnen krijgen als..
De liefde die wij zouden voelen als..
Vaagt de liefde voor ieder ander weg.

Hoe is het toch mogelijk – en is dat niet feitelijk mijn grootste probleem voor mijn verklaring? – dat we telkens weer de verandering van ons bewustijnz – ons bewustverworden – over het hoofd zien?

Denk aan voetballers die thuis of uit spelen. Is dat effect “de twaalfde man?” Of is het een NLP?

Net zo goed als de rationaliteit, zoals Taylor “terecht” opmerkt, gedwongen is de kleine minderheid te negeren: je gebruikt een pasje om geld op te nemen. Als je geen pasje hebt is deze of kapot of vermist. Dan bestel je een nieuwe, maar in de tussentijd kun je dus geen geld opnemen, want als ie kapot is, heb je em nog en als ie vermist is, heb je em geblokkeerd en weet de bank dat dus! Typical!

“We hebben samen zoveel van de ruimte weten te verkennen..

Wat is het idee dat alle andere genereert?

• Russells types, ofwel niveaus
  Niveauverwirrung, ofwel in de richting van “vorm bestuurt inhoud”
• Wat is je boodschap? Dat kan dus niet zeau zijn!
• .. (Ellipsis – hoe is het mogelijk dat dit allemaal een rol speelt? Nou, hoe kunnen dingen (res) bestaan zonder een steentje bij te dragen?! )
• ..

In zekere zin is “openheid” helemaal niet iets wat wij kunnen ondernemen. Immers, we kunnen het idee of de overtuiging hebben “dat we goed luisteren.”

Maar hoe luisteren we?

Goed?

Als je voorspelt dat Dafne gaat winnen en het komt uit, dan krijg je toch het idee dat je dus gelijk had, dat jouw theorie, jouw perspectief, jouw visie “klopt.

Terwijl het natuurlijk veel eenvoudiger is te beschrijven als een bijzonder eenvoudig in te schatten situatie waar je helemaal geen complexe overwegingen voor nodig hebt.

Check die bookmakers dan.

“In moeilijke tijden groeien we in Rusland naar elkaar toe.

Dat wordt gepresenteerd als iets typisch Russisch. Maar dat is natuurlijk iets wat alle groepen die zichzelf vaaglijk als een volk kunnen waarnemen (“ik hoor er ook bij…”) allemaal doen, maar waarvan de algemene situatie nauwelijks kan worden waargenomen, omdat je je er niet voor open kunt stellen. Alleen door diplomaten misschien, maar die hebben vast de verkeerde vooropleiding (cf. McNamara).

Overigens dragen de media (“Rusland is geen partner meer, de Russen luiden de oorlogstrom..) alleen maar bij aan “de spanning.” Er is geen reflectie, geen analyse, geen ruimdenkendheid en dan wordt het dus wel erg “ingewikkeld.”

Om je daaruit te redden.

Hier aan ook soepeltjes verbonden: die centrale vraag is dan ook niet alleen “waarom onze overtuigingen ons hebben overtuigd,” maar vooral ook waarom de overtuigingen van anderen ons bijna nooit kunnen overtuigen..

Waarom je er zo moeizaam open voor kunt staan.

Waarom zijn je overtuigingen zo overtuigend?

Omdat ze kloppen? Maar hoe kunnen ze dan verschillend zijn van persoon tot persoon en nog steeds allemaal stuk voor stuk zeau als onafwendbaar dwingend ervaren worden? De grijze muis, die volgzaam rationalistisch denkt, veronderstelt natuurlijk dat hij zoals Sook al zijn overtuigingen onderzocht heeft. En toen zag hoe het echt zat.

Overtuigingen kunnen hun overtuigingskracht alleen putten uit hun ecologie. Maar dan is de constructie ook essentieel en leiden de gedachten die je hebben gegrepen, die je hebt leren kennen, ook tot het inzicht dat ze belangrijk, ja onmisbaar zijn. Vandaar dat je niet anders kan dan roepen dat je dat zijn!

Niveauverwarringen hebben betrekking op ons taalgebruik, omdat we zonder hierop gespitst te zijn niet zo makkelijk opmerken waar het ene niveau in het andere overgaat.

Het transioneel denken is ook brainstormen, in de zin dat het een positieve versie van het uitstellen van het oordeel van het scepticisme genereert. En bovendien – iemand die zich keert tegen het generatieve gedachtengoed van het transionalisme bevestigt nu juist de kracht van die manier van denken.

“‘Geluk en welzijn,’ schreef Arthur Schopenhauer (1788-1860) ‘zijn niets anders dan de snelle overgang van wens naar bevrediging en van bevrediging naar nieuwe wens; het uitblijven van bevrediging betekent immers lijden, het uitblijven van een nieuwe wens uit zich in een ijdel verlangen, verveling.’

Maar wat als de afwisseling snel genoeg komt?

Addendum: het transioneel denken is gebaseerd op het idee dat

We zien het aan topsporters. Aangezien doping niet langer werkt, is het een kwestie van hoogtestages, ofwel: wie verdraagt de saaiheid het best. De Tour win je in bed, maar dan wel op 3000 meter: “De laboratoriums van Sky..”

Tennis: Safin, Monfils, Djokovic.

Dus ook daarin wordt het rationalisme dwingend, maar maakt het de wereld mooier? Voegt het kleur toe?

Het vernietigt de kleur, maar belangrijker, de claim op de zekerheid met het bijbehorende misplaatste zelfvertrouwen is choquerend. De blije glimlach van de alwetendheid is zwanger van de verontmenselijking.

Maar dan – welke kleuren verdiepen zich hier?

Waar dat de kleuren van de avond waren, in het schijnsel van wel 100 manen,