Maar wat maakt een uitspraak dan precies aannemelijk – als dat zo belangrijk – ja allesoverheersend blijkt?
Hoe machtig zijn de Goden, als Zij zonder te bestaan nog zo veel macht hebben!
Hoe machtig is het Ongeloof, dat ook maar op geloofwaardigheid hoopt?
Toch heeft ieder Geloof Haar eigen voor- en nadelen……….
Terrorisme bestaat bij de gratie van onze media.
tis dus niet zozeer dat ze meeliften, ze exploiteren onze cultuur. Maar dat betekent dat het helemaal geen werkelijke kracht heeft.
Als wij onze cultuur – omgang met media – veranderen – middels transioneel denken natuurlijk – dan verdwijnt de mogelijke relevantie van terreur in het geheel. terreur is zo effectief omdat wij onze [mediale] context niet aanpassen! Dat is veel eenvoudiger te doen dan dure investeringen in betere afluister apparatuur!
Soms zou nieuws totaal niet moeten boeien, omdat het niet zo’n soort ding is!
De journaliste die Aylan fotografeerde, die zegt dat je dat MOET laten zien, die is natuurlijk gevangen in de ontologische drogreden!
The best thing about all of this.. ’s there’s no reading anybody’s mind.
Although this actually means U’re always free to try..
Personally I crave this kind of freedom, on the other hand rousseaumantic love is sacrificed on the altar of the new wave.
Welcome to 16!
Grappig! Ironisch! Zoiets.
Als zoiets in de politiek zou spelen, zou het gelijk over en uit zijn. Dan winnen die “Amerikanen” het nimmer.
Politiek is dus: de logica van de oppervlakkigheid van het image. En dat is niet voor niets een angelsaksisch begrip.
Bron: http://www.nu.nl/beurs/4198358/amerikaanse-merck-sleept-duitse-merck-rechter.html
Een mooi voorbeeld van de pervasieve denkfaut van de oorspronkelijke mens:
“Ik zie mijn eigen bewustzijn overal terug.”
Intentionaliteit “zien” we overal, zolang we er maar niet goed over nadenken, om ons heen en zeker als we onszelf – a la The Matrix – losmaken (of verlossen) van Het Systeem (ofwel: een coöperatie die een gemeenschappelijk doel lijkt na te streven).
Maar er is hoop.
Deze voorstelling van zaken is net zo diepzinnig als roepen dat de Wageningse Berg daar ligt omdat de (Wageningse) Berggod die er woont het zo gewild heeft.
De pointe: organisatievormen (“systemen”) die zijn opgebouwd uit onbewuste, domme bouwsteentjes kunnen toch bewustzijn produceren en al die (niet zo) slimme mensen bij mekaar slagen er toch maar niet in slimmere systemen op te zetten.
There is no spoon. There is no God. U are not being had.
“De internationale gemeenschap lijkt ook de voorkeur te geven aan het behoud van de huidige grenzen.
Dat is dan ook de structuur die er ligt. Een structuurverandering betekent een verandering in denken en dat is altijd minstens nog een niveau moeilijker.
“Bovendien heeft niemand echt een goed idee over hoe de grenzen in het Midden-Oosten dan wel zouden moeten lopen.
Maar dat is dan ook geen kwestie van “bovendien!” Als het werkelijke probleem de structuur van ons denken is.
Een denken in termen van “kale meerderheid” of “versterkte meerderheid” zoals pervasief in ons democratisch stelsel komt rechtstreeks voort uit de traditionele binariteit van onze keuzeschema’s.
“En rechters waarschuwden voor ‘productienormen’ waardoor ‘niet de kwaliteit’ maar de ‘kwantiteit’ doorslaggevend was geworden voor ‘het oordeel over hun functioneren.’
Maar dit gebrek is een gevolg van het reduceren van kwaliteit tot kwantiteit, een reductie zoals die in de (natuur)wetenschappen rationeel en voor de hand liggend is.
“‘Rendementsdenken’ wordt het ook wel genoemd en het is een van de grote thema’s van onze tijd.
Precies, zoals ik precies 10 maanden geleden veel leuker wist te formuleren:
Nuttigheidsdenken:
Ik kan HET niet tellen.
Wat ik wel kan, is IETS tellen.
Dan doe ik DAT maar.
“Haar manager denkt hier anders over: ‘Je kunt niet in een glazen bol kijken, doe het nou maar gewoon, want we hebben nog niet genoeg intakes deze maand.’
Maar we kijken gewoonlijk juist wel in glazen bollen. En hoewel dat niets zegt over de werkelijkheid, wordt hier opnieuw het beuiwtszijn op een zijspoor gezet. Wat het natuurlijke gevolg is van de (doorgefokte) rationaliteit.
“Op het moment dat een maatstaf een doel op zich wordt, is het maar al te vaak geen goede maatstaf meer. De specialisten die worden beloond of afgerekend aan de hand van de indicator, passen hun gedrag namelijk aan.
Natuurlijk! Want het zijn bewuste wezens! [Eh.. Bewust?]
“Steeds vaker behandelen ze patiënten net iets langer dan 800 minuten, waardoor ze een hogere vergoeding krijgen. Hetzelfde geldt voor 1.800 en 3.000 minuten, de andere drempelwaardes.
O ja, maar dit komt wel uit onze koker – de koker van de ondersteunende tak.
“Het aantal diagnoses voor de aandoening daalde van zo’n 50.000 eind 2010 naar een kleine duizend in 2012.
Precies! Dat krijg je ervan!
“En zo worden regels die moesten leiden tot meer doelmatigheid volkomen nutteloos.
Want het zijn bewuste wezens, die nadenken! Dan werkt de lineaire benadering natuurlijk helemaal niet meer!
Maar de uiteindelijke vraag moet zijn welke goede reden er achter de cijferdictatuur zit…..
“Maar waarom gaat het dan zo mis? Hoe complex de wereld van de zorg ook is, uiteindelijk is het antwoord op deze vraag vrij eenvoudig. In de geestelijke gezondheidszorg zijn economische overwegingen dominant geworden.†
En dit is precies die faute conclusie……
Mont St. Michel – zo’n troostende verbeelding van de meteorische aard van ons bestaan. Maar ook zeau verrassend muzikaal dat het Arthur (Schopenhauer) ook iets zou hebben kunnen geven. Iets wat hem onttrokken zou hebben aan datgeen wat Nietzsche later zo zou kwellen.
Maar de vorm wil ook wat. Schilderijen kunnen niet zonder hun materiaal. Kunnen inzichten – doorkijkjes – dat dan wel?
O, Michael?
