“Zo’n acht jaar geleden onderging de economie nog hyperinflatie van maar liefst 89,7 triljard procent, oftewel een negen met 22 nullen erachter.†
Als een artefact als geld zulke vreemde sprongen maakt, wie zouden wij dan zijn om er niet in te geloven?
Of eraan te geloven?
† http://www.nu.nl/economie/4204007/zimbabwe-ruilt-hyperinflatie-in-deflatie.html
“Voor 2017 wordt door het instituut een olieprijs van gemiddeld 48 dollar voorzien en voor 2018 circa 51 dollar.
Freud speelde ook wel eens met het voorspellen van zijn sterfjaar.
† http://www.nu.nl/economie/4204270/wereldbank-verlaagt-verwachting-olieprijs-flink.html
“Ze is de allermenselijkste emotie: schaamte. Filosoof Coen Simon zoekt naar de oorzaak.
Wij Socrastici zien verder dan de oorzaak: als het beuwstzijn immers geen beuwtsizjn is en het “ik” niet als zodanig bestaat en alleen begrepen kan worden in termen van eigen versies van al die “jijen” om je heen, dan is de een of andere implementatie van een feedback mechanisme, zoals schaamte, onontbeerlijk.
“Charles Darwin noemde schamen ‘de meest menselijke emotie’, maar het is misschien ook wel de meest ongrijpbare emotie.
Omdat het vooraf gaat aan al het andere?
” Wie zich schaamt “beseft dat hij aanstoot heeft gegeven en zich nu in een kwetsbare weerloze positie bevindt, overgeleverd aan het onwrikbaar negatieve oordeel van anderen”. Ook al kan dit inbeelding zijn, schrijft Goudsblom, het effect is hetzelfde..
Dat het inbeelding is, is duidelijk. Wat anders is er immers?
Maar gaat het hier wel om het onwrikbaar negatieve oordeel van anderen? Leer je je schamen door anderen? Of kun je je al schamen en leert de omgeving je alleen maar wanneer het zo hoort..
“De diepste schaamte”, schreef de Duitse filosoof Karl Jaspers, “is als het oneindige zwijgen uit het bestaan dat weet heeft van zichzelf zonder zichzelf te kennen.”
Dat neigt naar iets fundamenteels. Toch kan het nog wel aangescherpt.
Zoveel moge duidelijk wezen.
“Tijdens de maanden dat ik in een stoel bij het raam zat, met min of meer nutteloze ledematen en een brein [fenomenologisch beschouwd] zo groot als een walnoot, en terugkeek op wat me hier gebracht had, bedacht ik dat mijn lichaam misschien méér was dan een scorebord dat registreerde wat er in mijn geest was misgelopen.
Terwijl het juist als scorebord sowieso niet erg voldoet.
“Die dualiteit en ontevredenheid komen terug in de toename van plastische chirurgie en eetstoornissen. Daarbij is met name anorexia nervosa wel beschreven als een extreme variant van mind over matter.
Maar waarom zou plastische chirurgie terrein verliezen? Terwijl minds really over matter.
“Wel duiden beide verschijnselen op een groot en groeiend ongemak met ons lichaam.
Dat is toch niet zo gek als we onszelf vergelijken met Vishnu, met de droom van de futur – i.e. de toekomst als wensbare mogelijke wereld – de coniunctivus van être? Is het ongemak als je hoopt dat we beter zullen kunnen leven?
“Als je ergens ontevreden over bent, kun je twee dingen doen: je probeert het te veranderen, of je keert je ervan af.
Ahum? Of je gaat er ANDERS over nadenken? Zoals anderen dat doen? Zoals Lucille?
“Ik werd zo bedreven in het negeren van mijn grenzen, dat ik niet eens meer voelde waar die liggen. Ik vind vermoeidheid en spierpijn nog altijd prettig, omdat het tekens zijn dat ik mijn best gedaan heb.
Maar als dat al tekens aan de wand zijn..!
“Als ik mijn ogen sloot, bevond ik me in een mentale ruimte zo groot als een luciferdoosje en waarin ik nog geen drie gedachten tegelijk kwijt kon.
Now we’re talking! Dit is de taal van de futur.
Bron: https://decorrespondent.nl/3921/Wat-er-met-je-hoofd-gebeurt-als-je-het-lichaam-
vergeet/787691662263-f0dc739f
Wanneer licht er schoonheid in denken? Als de gedachten er mooier door worden.
Muziek doet ons leven opwaaien, zo ook die gedachten die een nieuwe context genereren zodat onze gedachten eindelijk eindeloos kunnen blijven bloeien. Als die context een frame is waar we mee wakker willen worden.
Zoals een welkome geliefde.
Egbert Eeftink weigert het boetekleed in de Trouw van daag. En waarom zou hij ook? Immers, “eigenlijk is de norm die je zou moeten hanteren de regel zoals die in de toekomst pas zal worden vastgelegd. Want het gaat niet om de regel, maar om wat daaraan ten grondslag ligt, en dat is dynamisch.”
Maar als we zo redeneren, dan weten we zeker dat accountants zoals KPMG onderdeel van de achterhoede blijven. Wellicht houden ze ook wel van dit beeld: als checks ’n balanciers. Maar is niet de grap dat als “het fundament” dynamisch is, dat de toekomst dan helemaal geen rol kan spelen? Dan zijn het loze woorden. Hij heeft natuurlijk geen idee wat “het fundament” zou moeten zijn.
“Het klopt wel, maar het deugt niet,” luidde het tijdens hun veranderingstraject.
Maar wat deugt, wordt in de toekomst pas bepaald?!
Desalniettemin geven we de bureaucraat geen schijn van kans.
“Ik had eerlijk gezegd verwacht dat mensen in een vergevorderd stadium van dementie meer zouden lijden.
Maar waarom dan?
“De familie lijdt vaak erger dan de patiënt zelf.
En dat is zeker zo.
Bron: Trouw 21 januari 16
“I Do Not Want What I Haven’t Got,” but more importantly:
If U’ve got what U want U must have missed the point
Because if it would have been that simple – i.e. linear – we should have been extraordinarily happy these days. Off the scale happy.
“Ban aarzelde maanden voor hij opdracht gaf een onderzoek in te stellen. De soldaten op de basis in Haïti vernietigden pijpleidingen en maakten afvalputten schoon voordat epidemiologen ze konden onderzoeken. (Ik heb dit zelf zien gebeuren toen ik correspondent op Haïti was voor Associated Press.)
Logisch toch?!
“Een hoge functionaris heeft gezegd dat er intern overleg is geweest over verontschuldigingen aan de Haïtianen, maar dat ‘een paar van de grootste donors van de VN absoluut duidelijk waren: dit zou niet alleen het einde van de vredesoperaties maar weleens het einde van de VN als zodanig kunnen betekenen.’ Een schikking zou (de lidstaten) waarschijnlijk niet alleen miljarden kosten, maar ook een precedentwerking kunnen hebben.
En daar zien we de politisering van het recht, dat verder reikt dan het intrinsiek politieke karakter van recht. Waarom doet rationaliteit het hier ook weer slecht? Omdat het makkelijk is te zien aankomen hoe het verder gaat en dus worden we berekenend.
En steeds minder menselijk.
Niet in het minst omdat het rationele ideaal, mocht het betrekking hebben op de werkelijkheid, dat de absurde conclusie moet leiden dat iedereen dezelfde gedachte hebben moet.
Als grappenmaker ben ik minstens zo slecht als Rob Wijnberg!
Daarom dan ook maar weer cutting to the edge of the chase:
“In termen van gelaagdheid behoort de sketch getiteld CNN Leaves It There tot een van de allerbeste. In die sketch laat Stewart zien hoe de nieuwslezers van CNN discussies op de zender voortdurend beëindigen met de frase ‘Unfortunately, we have to leave it there’
En waarom is die gelaagdheid ook weer zeau door, slag en gevend?
“Ten eerste: de reflex dat tegenover iedere opinie altijd een volstrekt tegengestelde opinie moet worden gezet, omdat je daarmee de kijker ‘het meest volledig’ zou informeren – een fenomeen dat ook wel he said/she said-journalistiek wordt genoemd.
Opnieuw – vanuit de rationalistische logica voortgestuwd ‘enken.
“De sketch laat heel mooi zien hoe nieuws gemáákt en niet gevónden wordt. Een prachtige illustratie van nieuws dat nieuws wordt omdat het nieuws is.
En politiek de waan van de dag lijkt te moeten zijn.
