All truth hides in Musica
Wat waarheid is voor het rationalisme, is voor het transionalisme ongetwijfeld de muziek.
Wat waarheid is voor het rationalisme, is voor het transionalisme ongetwijfeld de muziek.
Wat is schuld-gewoel dan de suggestie van de ander dat jij het anders had moeten doen?
En waarom is deze vraag toch nodig? Omdat in het geval onze gedachten een motivationele structuur hebben deze moet worden blootgelegd om te verklaren waarom deze gedachten als zodanig met elkaar verbonden zijn.
Zit ik erop te wachten. Zeer zeker niet.
Such irony.
Schoonspringen. Examens Nederlands.
Faut- of Vout-loos.
Een paradigma voor computer-mensen.
Wat is een perfecte dag echter?
Dat er überhaupt iets moois gebeurde? Dat alleen maar mooi kan zijn omdat jij dat zeau zag?
De Afrikaanse Charles Taylor, maar dan die andere:
“Onder druk van het kapitalisme zijn samenlevingen steeds meer gericht op het kwantificeerbaar maken van alles wat los- en vastzit. Of het nu de zorg, kunst, een dier of een mens betreft: we meten ons suf zodat we onze targets aan het einde van de dag halen, maar ook om al wat leeft en niet leeft in een allesomvattend waardesysteem vast te leggen.
Maar het is niet de druk van het kapitalisme: het is de druk van de natuurwetenschappen. Die pushen de wiskunde. En da math push da money:
“Deze ‘vernegering van de wereld’ of ‘objectificatie van de mens’ beschrijft Mbembe in zijn boek Kritiek van de zwarte rede, waarin hij betoogt dat we deze ontwikkeling zo snel mogelijk een halt moeten toeroepen: ‘De paradox van deze tijd is dat we wel beseffen dat we zo niet verder kunnen, maar dat we er niet in slagen fundamentele actie te ondernemen.’
Dat is geen paradox. Dat is jammer. Maar zien we niet ook zoiets in therapie: inzicht in je probleem betekent niet dat het is opgelost. The truth won’t set us free, & het probleem hier bestaat uit vele vouden: we zien het probleem niet als een probleem, we zijn niet overtuigd dat we er grip op zouden moeten krijgen of kunnen krijgen, voor zoiets als fundamentele actie – wanneer ondernemen we dat ooit?!
“Ik verwacht een teruggetrokken man, maar het tegendeel is waar: hij is open, vrolijk en nieuwsgierig. Zo af en toe laat hij een lange pauze vallen en kijkt omhoog. Alsof hij wacht tot het antwoord uit de lucht komt vallen.
Als een ware ellipsist.
“Terwijl de Neger uit het vroegkapitalisme kon worden uitgebuit, is tegenwoordig de tragedie voor de massa dat ze niet meer kan worden uitgebuit en daardoor weggezet wordt bij een overbodige mensheid. Door deze ontwikkeling ontstaat er psychisch leed, dat we opvullen door onszelf als ‘ondernemers van onszelf’ via de markt aan te bieden.
Nuttigheidsdenken. Efficiënte basisscholen. AI-Uithuwelijking. Robopolitiek. Flegmatocratie. Geloof in de Universele Mensenrechten bouw je op een Drone.
“Maar om werkelijk je verbeelding aan te spreken, heb je een rijke taal nodig die de ruimte schept om voorbij stereotypes te denken. Daarnaast moet je jezelf tijd gunnen om na te denken op de lange termijn, niet op de korte termijn. Maar tijd hebben we niet.
Een veul rijkere taal, baie dankie!
Bron: Lynn Berger – https://decorrespondent.nl/4492/Deze-filosoof-beschrijft-de-vernegering-van-de-mens-ja-dat-lees-je-goed/902400139476-f8e29ece 14 mei 16
Iedere situatie kun je beschouwen als een eend-konijn terwijl je alleen de eend ziet.
Maar ach, wee, deze analogie! Ook deze blijft gevangen in de binariteit:
“Duck season! “Rabbit season! “Duck season! “Rabbit season!
“Ieder wiskundig begrip komt uiteindelijk uit ‘de gewone taal’,” vertelt taalkundige Marc van Oostendorp van het Meertens Instituut. “De basis voor zo’n nieuw begrip is altijd een metafoor.
Maar met de nieuwe betekenis veranderen we onze gedachten ergens over (tenzij we het nieuwe niet begrijpen). Het verrijken van de taal verrijkt de geest en langzamerhand veranderd alles. De voorbeelden van beroepsdeformatie zijn prachtige voorbeelden van de meandering van hun bewustzijn, maar je zou kunnen zeggen:
“We leave no one behind.
Met een nieuwe wijze van denken veranderd iedereen.
“We hebben veel te danken aan Simon Stevin,’ vertelt Hart. “Een paar eeuwen terug heeft hij voor veel concepten Nederlandse woorden bedacht. Waarom heet wiskunde niet ‘mathematica’? Dat komt door hem!’
Hij heet Paul. Wat heet “mathematica?”
Bron: Sanne Blauw – https://decorrespondent.nl/4476/Even-to-the-point-waar-komen-woorden-als-plusminus-cijfer-en-Google-vandaan-/899185891428-970d651b 13 mei 16
Jong is fouten maken. Je komt thuis en je schoenen zijn zanderig. Er wordt geschreeuwd. Je wordt genegeerd, want je kunt niet goed praten. Het is altijd onduidelijk wat het probleem is, tenzij je hun gedachtengang gaat volgen. Waar kom je uit als je de gedachtengang van een ander volgt?
Maar je volgt hem niet alleen, je hoopt te leren tegen welke achtergrond die gangen bestaan. Om te begrijpen wat het betekent. Maar ook dat is onzin. Je vertellen je fracties van onsamenhangende ideeen. Als ze dat al doen.
Ze delen je niet in wat ze denken.
Het kan de moeite waard niet zijn deze Mongolen te volgen.
“Ik geloof dat een betere wereld begint bij een beter begrip van de wereld. Daarom wil ik de wereld ver weg, zo dichtbij mogelijk brengen.†
Beter begrip kan inderdaad leiden tot verbetering, maar misschien even makkelijk tot verslechtering. Met de juiste motivatie. Is dit niet precies die rationalistische drogreden?
Voor een betere wereld hebben we betere gedachten nodig. Maar welke beter?
En waarom zouden we de wereld ver weg dichter bij willen brengen, als het Gulden Pad juist uit uitvliegen is opgebouwd?
Maar natuurlijk – wij zijn gekluisterd aan de Amstel of ASML en onze filmpjes van de 9-meiparade worden lokaal opgeslagen. VR zal onze werkelijkheid vervangen – of wat vond jij van de sax in Minority Report?
Tot die tijd is een beter begrip van de wereld een pre, maar is een beter begrip van ons “bewustzijn,” dat we beter zouden moeten begrijpen als generatieve gevoeligheid, niet nog beter voor onze kansen?
Kan begrip beter zijn als het ons niet verrijkt?
Wat brengt mensen samen als religie dat niet kan? We hoopten op de rede, die de kindersterfte keihard heeft aangepakt. De werkelijkheid is niet langer onontgonnen, maar met het niet-Euclidische bewustzijn komt een wereld van verschil.
† Maite Vermeulen – https://decorrespondent.nl/maitevermeulen
De filosofie is niet autistisch, het heeft geprioriteerd:
En die vragen zijn de focus van halve eenlingen en noodzakelijkerwijs individualistisch ingestelde persoontjes, noodzakelijkerwijs omdat verder niemand bezig kan zijn met zulke stukken uit je vraag! Is het dan vreemd dat pas met Marx en Levinas langzamerhand een andere weg kan worden ingeslagen?
Spinoza’s “.. non ridere, non lugere, neque detestari, sed intelligere! is natuurlijk veel te streng.
Waar is de humor! En waar de galgenhumor en het tranendal van Golgotha!
De mens moest zich – om het enigszins hegelend te verwoorden – losmaken van de fnuikende wurggreep van de familie-eer en de dwingelandij van de voorkomendheid, the rat race to some kind of bottom die zich in het Land van de Rijzende Zon manifesteert als een kwart eeuw stagnatie en deflatie.
Het sociale wurgcontract dat als een molensteen om bijna alle volk’ren hing en geen oog kon hebben voor de vrijheid van de mens, omdat noch de mens noch de vrijheid nog bestond, moest verwoest. Het Koningskoppel der Wereldoorlogen (of de Trinity van de Fransen en de Duitsers om het even hier te houden, of de strijd om de Germaanzee) mocht daaraan een einde maken.
Voor de filosofen is de wereld al vergaan, maar wat was het eigenlijk voor wereld? Een wereld van verwachtingspatronen en overwegend slecht-gekostumeerd drama?
De aanstormende futuur kenmerkt zich niet door een global marketplace or village, maar door escalerende complexiteit-in-interactiviteit (waar vroeger wel het label chaos-theorie op werd geplakt, maar wat als label wel erg weinig los laat) en het vieren van het vlaamse schoolsysteem: iedereen minstens drie talen.
De filosofie is dan ook niet erg ver gekomen als het gaat om de tweede persoon: de discipline die ethiek heet. De politieke filosofie is daarbij gekomen met als toepassing de rechten van de mens en steeds meer internationaliserend recht: wat anders wordt het thema van deze eeuw?
Artifice intelligence vs. het escaleren van het bewusten van de kunsten en het ambacht: het terugbrengen en terugkeren van het persoonlijkste in een beweging die de vervreemding tenietdoet. Een Alternative Intelligence.
Het wordt immers allemaal al vreemd genoeg met al die migratie.
Soms beschrijven we mensen als “dromerig.” Maar is dat terecht?
Dat wil zeggen: zijn ze mentaal actief op een manier die iets te maken heeft met dromen?
De intuïtie roept misschien dat ze niet direct reageren op de externaliteit, op ons bijvoorbeeld, of op een verkeerssituatie, op een manier die lijkt te getuigen van een sterke verbondenheid met die externaliteit. Ze lijken niet geëngageerd, zoals een hond vaak heel sterk gericht is op de mensen om hem heen. We gaan als van nature uit van het primaat van de externaliteit: die wereld om ons heen. Die is duidelijk doorslaggevend. Waarom katapulteren we de dromer dan direct de droomwereld in? Omdat we geen alternatief wagen waar te nemen? Omdat die onzichtbaar is maar dwingend zoals .. dromen dat zijn?
Waarom zou de dromer niet totaal iets anders aan het doen zijn?
Omdat ie zegt “te dromen?” Is juist dat niet aangeleerd? En opgespeld?
Le penseur.. Le rêveur..
Een dromer droomt toch niet. Hij wacht.
Zijn kans af.
“Een mindset is een frame.
Denk bijvoorbeeld aan een schaakpartij.
Op zichzelf zou je een schaakpartij kunnen beschouwen als een match – een evenwichtige uitdaging – tussen twee opponenten. Wie wint is niet per se de beste, maar toch, hij heeft gewonnen. Dat wil iets zeggen.
Maar vergelijk deze situatie met een tweekamp. Stel nu dat de eerste die 6,5 punt haalt de tweekamp wint. Dan is de winst in een partij alleen maar relevant in de context van die serie. Je krijgt de neiging te zeggen dat een willekeurige partij niet van belang is, tenzij het bijdraagt aan het totaal van 6,5. Win je, dan is dat op zich nog niet voldoende, tenzij de ander helemaal niet weet te winnen. Slechts door dezelfde soort dingen – partijen – toe te voegen aan je ene partij verander je de betekenis van die partij.
Sterker – de partij wordt betekenisvoller, omdat ze beschouwd wordt als onderdeel van iets “groters.” Met (WK) voetbal doen we het precies andersom.
Maar nog steeds zijn het twee niveaus die je makkelijk “verwart. Omdat het zo puur conceptueel is?
Een stijl, zoals een stijl waarin een film gemaakt is, of een schilderij, werkt ook als een frame: een stelsel van regelmatigheden die we “voor lief nemen.”