“De ultieme theorie van ruimte en tijd is niet meetkundig, maar gebaseerd op informatie.
Dit lijkt een nieuw plateau. Lastig te zien waar het verder zou moeten gaan. Maar in ieder geval licht het dichter bij bewustzen.
† http://digitaleeditie.nrc.nl/digitaleeditie/NH/2017/0/20170121___/4_04/index.html#page5 21 januari 17
“Het kwaad ligt niet aan de oppervlakte; het moet met veel moeite omhoog worden gepompt. En belangrijker nog: het kwaad moet zich steevast vermommen als het goede.
En het goede is min of meer natuurlijk wat je zelf al denkt.
“Het probleem met Eichmann,” schreef Hannah Arendt in haar klassieker Eichmann in Jeruzalem, “was dat zovelen op hem leken, en dat velen pervers noch sadistisch waren, maar dat ze juist verschrikkelijk normaal waren en zijn.
Niet normaal: genormaliseerd. Maar het volgende is toch niet normaal:
“In de 1.300 pagina’s aan interview – vol zieke ideeën en fantasieën – wordt al snel duidelijk dat Eichmann geen gedachteloze ambtenaar was. Hij was een fanatiek ideoloog. Hij handelde niet uit onverschilligheid, maar uit overtuiging. Net als Milgrams proefpersonen deed hij het kwade omdat hij dacht dat het goed was.
Omdat hij erin geloofde.
“Als ze schreef dat Eichmann “gedachteloos” was, dan bedoelde ze niet dat hij een robot was, maar dat hij geen empathie had – dat het hem niet lukte om in andermans schoenen te staan. Zie hier: de wortel van alle kwaad.
Da’s een ander fair punt: is het niet gekmakend dat de gewone mens denken verward met gevoelloosheid? Juist het denken is iets extreem gevoeligs! Hoe zouden onze gedachten zich anders opmerkbaar kunnen maken?
“Zelfs onrecht heeft de schijn van rechtvaardigheid nodig,” schrijft Lidegaard. “Die is moeilijk te vinden als de hele samenleving het recht van de sterkste afwijst.
Onrecht probeert zich toch altijd als de wet, of de collectieve regel, te maskeren?
† Rutger Bregman – https://decorrespondent.nl/6013/de-wetenschap-leert-nu-beschaving-is-een-veel-dikkere-laag-dan-gedacht/1207954594539-53d93bed 21 januari 17
Johnny Rawls’ Veil of Ignorance.. Er schuilt duidelijk een denkfaut in, niet in het minst vanwege het krachtig’ appèl om redelijk te zijn. Maar het idee is van schoonheid: abstract en enigszins absurd.
Maar wacht – zouden we onszelf niet beter zien sub specie 2100? Zoals Super Zaxxon 2000 de stralenkrans van de techn’èspère aan ons leven meegaf.
Rawls suggereert dat het probleem van rechtvaardigheid voortkomt uit de egocentriciteit van onze positie: we kunnen er niet goed over nadenken omdat we er middenin zitten. Net zo als we onze bias over het hoofd zien, verliezen we de grip op onpartijdigheid, voor zover dat rechtvaardig is.
Maar draait het niet om de “toekomst?” Om wat ons toekomt? In het Frans: futur ofwel wat er zou moeten zijn.
Wat is mimetische begeerte dan gebrek aan fantasie? Gebrek aan fantasie in een sociaal dier!
“Als voetbal geen winnende strategie kent, of schaken, is dat dan geen goede metafoor?
Maar als je niet van voetbal houdt, hoe kun je je aversie overwinteren?
Wat betekent Hermeneutech dan wel?
Transitions like to take the guise of a crisis. How to speed them up?
Als je iemand vraagt: “Hoe werkt LSD?” dan krijg je gewoonlijk of lang nadenken of een technisch verhaal. Geen van beiden is het interessante antwoord: het interessante antwoord is fenomeno-logisch.
En het is interessant omdat het ons iets vertelt over de structuur van onze beleving en niet alleen inhoudelijk (dus over de gedachten die we hebben): ook inhoudelijk inhoudelijk (dus over de structuur).
Je hebt natuurlijk biologische vaders en moeders. Maar komt het concept vader/moeder uit de biologie? Of komt het uit onze antropocene ervaring van het bestaan? Ofwel: is de oorsprong van een concept altijd actueel: is de betekenis van een woord de oorspronkelijke betekenis?
Wanneer je het niet eens bent over de feiten – over da common cold – dan moet je eerst afspreken hoe een feit worde vastgesteld. Anders blijft het welles nietes voor “volwassenen.”
† http://digitaleeditie.nrc.nl/digitaleeditie/NH/2016/11/20161230___/1_16/index.html#page16
Zoals het klimaat is technologie definiërend, maar toch denken we dat we het in de hand hebben. Hubris!
Suggereert Descartes niet dat we onszelf in de hand hebben en toont de modernitijd met haar technologische overheersing niet juist aan – juist door haar impact – dat wij onszelf helemaal niet in de hand hebben?
En dat het maar de vraag is in hoeverre we onszelf nog kunnen redden?
