Is dat niet het summum van de ontologische drogreden?

En de voordehandliggendheid ervan?

Filosofie is het toppunt van abstractie. En omdat het concrete ons bekend voorkomt (lijkt), is dat de uitdaging: wat zijn de hoofdzaken, wat de onderliggende structuur, wat de samenhang – en waarom lijkt het concrete echter dan het abstracte?

Alleen daarom al moet het beoefend worden: omdat je oefent met abstractie, zoals je door te voetballen oefent met 3D.

Politieke polarisatie, zoals bijvoorbeeld in Amerika, is een gevolg van de filosofische logica. Wee ons, Aristoteles! Want zijn wij geen Heracliteërs? (De tweede ronde van de Franse presidentsverkiezingen zijn ook een goed voorbeeld van dit probleemdenken.)

Dan lijkt de polderpolitiek van de onderlanden een zegen: een weg uit de ellende van de leer der tegenstellingen. Een wereld van regenbogen. De cornflakesmetafoor. Dit geeft een ander type probleem: onduidelijkheid. Dat wil zeggen: onduidelijkheid niet in de vorm van vaagheid, maar in de vorm van een gebrek aan tegenstellingen en de noodzaak van het compromis.

De waarheid licht niet in het midden, maar schijnt zich daar wel schuil te houden. Het compromis wordt vaak gereduceerd tot een overeenkomst waarin tegenstellingen worden opgeheven. Soms is een situatie zodanig gestructureerd dat het lijkt dat het gerepresenteerd (voorgesteld) kan worden als een these-antithese paar (stel). Vaak wordt er onderhandeld tussen 2 partijen. Je kunt dan een extreme positie innemen zodat je een prijs betaalt die eigenlijk als te laag wordt beschouwd. Maar je komt uit op een bedrag wat tussen beide voorstellen in zit. Aangezien dat voorspelbaar kan zijn, kan dat als een juiste inschatting van de waarheid worden gezien. Wordt correct voorspellen (en dus eigenlijk voorstellen) niet als bewijs (rechtvaardiging) van juist inzicht gezien?

In de natuurkunde is dat zo gek nog niet. Gedenk de landing van de Philae.

“Nee is een interessant woord, maar wat betekent “Ja dan? Toch kunnen we beter.

Als we niet langer de neiging zouden hebben situaties te reduceren tot binariteiten – wat natuurlijk ook versterkt wordt door de neiging de ervaring te hebben verzekerd te zijn van 1 waarheidswerkelijkheid, waardoor het feit tegenover de misvatting, die te wijten is aan fantasie, komt te staan – zouden we dan langer leven?

Vijanden van mijn vijand kunnen mijn bondgenoot zijn. Syrië? Je raakt tot elkaar veroordeeld. Hier is de metafoor van de rechter wel op zn plaats.

“Excelsior scoorde en toen ging het gelijk mis doordat Feyenoord de rug niet kon rechten en verkrampte. Je zag dat de spelers gingen nadenken. Daardoor vielen alle automatismen en de routine helemaal weg. Die eerste goal was direct fataal. Je zag direct een houding van: het zal toch niet?

De suggestie is telkens maar weer – dat zie je overigens ook in Miltons The February Man – dat het nuchtere beuwztijn, dat vooral kritisch lijkt en vooral sinds het schreeuwend duidelijk worden van haar eeuwig voortdurende zegetocht vanuit een onduidelijke positie bekritiseerd wordt – wie is er immers bestand tegen de rationaliteit, behalve Abrahams Kierkegaard – het niet goed doet als het gaat om therapeutische verandering. Het ebwustzijn kost tijd, zoals Dennett zou zeggen, & lijkt niet goed om te (kunnen) gaan met.. spontaniteit. Het lijkt misschien wel dat het bzewustijn de ecologie probeert vast te houden. Klopt dit wel? Gaat dit wel goed? Maar dat kan niet het geval zijn. Het uwuztijn lijkt bij nader inzien helemaal niet die nare eigenschappen te hebben die hier naar boven komen: het lijkt evengoed makkelijk te manipuleren en te sturen. Maar het is wel bedoeld om uit een patroon te komen.

Als het een proces is dat als specifieke taak heeft te reflecteren op zichzelf, dan is het niet zo gek dat het in sport niet goed werkt: het kost immers tijd. Maar waarom werkt het in therapie dan ook zo slecht?

Milton probeert zijn patiënten in de lopende band te verwarren, zodat ze “het” niet bij kunnen houden. Zodat ze sterker gaan reflecteren, maar het proces niet de hele tijd in de hand proberen te houden. Lijkt het op “dansen zonder dat er iemand kijkt?” Heeft het te maken met het bewuztsijn als zelfbeeld – dat niet de ecologie, maar veeleer de egologie – het imago – de overhand heeft?

Lastig is hier het tegenstellingendenken: heracliteïsche rationaliteit.

Toen ik “mijn situatie” “inzag,” toen viel het me op hoe het concrete en het abstracte in elkaar overvloeiden: als elegante “vreemde verstrengelingen” i.e. vleesgeworden category mistakes. Wat wil dit zeggen? Dat ik de ideeën nodig had om het beeld te krijgen. Maar belangrijker: dat het geen statisch gegeven was – zoals een foto een statisch gegeven lijkt, maar alleen omdat de representatievorm beperkt is.

Het lijkt zo dat het wbwuezijn inzicht kan hebben in zichzelf, maar dan moet het zo zijn dat het denken het neowyuszijn definieert: en dan is het begrip “inzicht” niet helemaal op haar plaats. Dan is het eerder “voorzicht,” zoals voorstelling vs voorspelling.

Het punt – het kader puntig geformuleerd: het beuwizjnt blokkeerde de therapie helemaal niet, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat de snelste weg naar meer vrijheid een volledig bewust proces is. Alsof al onze gedachten zoiets zijn! Het moge duidelijk zijn dat bij het maken van een schilderij van allerlei moeilijk te benoemen aspecten een rol spelen: daarom duurt het ook zo verschrikkelijk lang voordat men kan spreken van een “persoonlijke stijl” zoals Wollheim dat doet.

Alle bespreking van het beuwstzijn suggereert ook dat wat zich eraan onttrekt. Helpt dat?

“Wat dat betreft denkt de 53-jarige Bakker, die ook onder meer schrijver en columnist is, dat trainer Giovanni van Bronckhorst er goed aan heeft gedaan om de hele week besloten te trainen met Feyenoord. “Anders komen er toch weer allemaal verhalen naar buiten. Dat leidt tot onrust. Nu weten we het allemaal niet en dat geeft de spelers iets minder drukte en gedoe. Het beschermt ze.

“In tegenstelling tot Bakker is Kreijne er niet geheel zeker van dat het besluit van Van Bronckhorst om een week besloten te trainen goed uitpakt. “Het kan zijn dat hij de spelersgroep meer bij elkaar wilde houden en wilde afsluiten van de buitenwereld. Het kan een goede zet zijn, maar ik durf dat niet met zekerheid te zeggen.

Het is veelzeggend dat laten we zeggen twee experts verschillende ideeën hebben over het besloten trainen (die we overigens gelijk tegenover elkaar zetten, omdat het er maar twee zijn). Geeft het juist rust? Of wordt de spanning dan juist extra gevoed? Als het een lineair proces zou betreffen, dan zouden we het wel weten. Maar voor deze situatie neme men de eend-konijn-dolfijn in gedachten: wat is de juiste interpretatie van het plaatje? Precies – die is er niet – maar je kunt een bepaalde interpretatie wel promoten: je kunt de situatie zodanig beïnvloeden dat er meer voor een van die drie zullen kiezen.

“Wat mijn gouden tip is? Doe alsof het Heracles-thuis is in speelronde 13. Omdat ze niet bijgelovig moeten zijn én omdat de dertiende speelronde een fase in de competitie is dat het resultaat nog niet cruciaal is.

Hoe sterk is hun fantasie?

† Jeroen van der Zanden – http://www.nu.nl/voetbal/4690278/feyenoord-moet-heracles-doen-alsof-speelronde-13-is.html 13 m3i 17

Als de Russen te irritant worden, als het te veel tegen zit, of als men te dichtbij komt, gaat ie flippen. Als die connecties met de Russen zo diep zijn, gaat het zich op een onbepaald moment wreken en slaat ie terug, omdat hij afhankelijk is en zich vernerderd voelt.

Dan zien de psychologie zich openbaren, zoals Barbarossa ooit de psychologische werkelijkheid van de enkeling toonde.

Russen zijn orthodox, Republikeinen.. ook. Want recht is onrecht. Ongelijkheid is eerlijk in twee contexten: de darwinistische en de libertarische.

Russen, Republikeinen – van hetzelfde laken een pak. Houden ze elkaar in stand met wapens? Nee, ze houden elkaar in stand omdat het ene geloof het andere oproept.

Waar komt de verwarring tussen hoofdtelwoorden en rangtelwoorden vandaan en waarom maakt niemand zich er druk om!

Iemand is 10 jaar als er 10,3 jaar is verstreken. Het dag 6 als er 5,1 dagen zijn verstreken. Overigens kan het dan ook dag 7 zijn.

Een psychologisch proces kun je niet tegelijkertijd overzien en doormaken. Daar moet je een ander bij hebben. Dichtbij.

Dat staat in scherp contrast met:

“Its organizers were motivated by Mr. Trump, who as a presidential candidate disparaged climate change as a hoax and cast suspicions on the safety of vaccines.†

† Nicholas St. Fleur – https://www.nytimes.com/2017/04/22/science/march-for-science.html?ref=politics 22 april 17

“The problem can be illustrated by a recent study that found that the psychedelic drug LSD can disrupt the modular organisation that can explain vision. What’s more, the level of disorganisation is linked with the severity of the the “breakdown of the self” that people commonly experience when taking the drug. The study found that the drug affected the way that several brain regions were communicating with the rest of the brain, increasing their level of connectivity. So if we ever want to understand what our sense of self really is, we need to understand the underlying connectivity between brain regions as part of a complex network.†

We just went up a complexity notch.

“Art has this capacity to reach the deepest parts of our being, but it depends our intention, our relationship to the work of art,” Kaelen said. “What psychedelics do is help us to be more open, to lower our psychological defense mechanisms, and therefore it makes us incredibly receptive to this work of art, this music.‡

Art is truly transional: ’tis the very expression of the second person perspective.

† Henrik Jörntell – http://www.kurzweilai.net/the-brain-a-radical-rethink-is-needed-to-understand-it 17 maart 17

‡ April Short – http://www.sfchronicle.com/bayarea/article/Music-helps-hallucinogens-heal-minds-scientist-11084965.php 19 april 17

Aforismen zijn altijd een uitdaging: de oplossing voor hun eigen probleem. Zolang ze maar gedachten uitlokken.

Naar aanleiding van: Kierkegaard