“De communicatierevolutie verandert ons denken. We weten nog niet hoe.

Maar we kunnen ons wel realiseren wat voor type veranderingen het teweegbrengt. A la Arendt. En ons tegelijkertijd realiseren dat die veranderingen onvoorspelbaar zijn – we vinden het moeilijk deze veranderingen als zuiver positief in te schatten, omdat ze veranderingen zijn op een hoger niveau: waar we geen overzicht van lijken te hebben.

“En wie van jullie keek gisteravond laat nog naar werkmail?” Opnieuw gaan nagenoeg alle handen omhoog, onder ongemakkelijk gelach. Ze weten het wel, ze hebben zich allemaal al meermaals voorgenomen minder met hun telefoon vergroeid te zijn. Het lukt alleen niet.

Zo vergroeide ik de afgelopen anderhalf jaar met Politico.com – met een soort gretigheid naar Trumpy ontzetting. Gelukkig kan mijn kind heel goed zelf spelen.

“In feite is het heel ‘gewoon’ dat dat niet lukt. De software die we gebruiken is namelijk ontworpen om zo verslavend mogelijk te zijn.

De nadruk op heel “gewoon” is altijd een signaal dat we moeten socratiseren. Onze klakkeloze aannames aan de kaak moeten gaan stellen. “Gewoon” moffelt weg dat er iets wezenlijks speelt. Eigenlijk is “gewoon” “ALARM!”

“Waar je je aandacht op richt, bepaalt immers wat er doordringt (of niet doordringt) tot je bewustzijn, en wat je leert (of niet leert). Een nieuwe taal of vaardigheid leren, reflectie, en zelfstandig leren nadenken zijn allemaal dingen waarvoor je een zekere mate van concentratie, van volgehouden aandacht op moet kunnen brengen.

Dan is het bewustzijn opeens iets onomstotelijks! Niet iets “re-creatiefs,” maar de kerntaak. Vette shyte.

“Het gebeurt mij te vaak dat mijn aandacht verdraaid raakt. Dat ze niet langer wordt gedreven door een doel dat ik zelf gekozen had, maar door een speciaal daarvoor bedoelde prikkel die mijn aandacht weglokt..

Verdraaid!

Maar eigenlijk moeten we dat juist ook willen. Het probleem is eerder dat het weggelokt worden ons ergens brengt waar we liever elders waren geweest.

† Bregje Hofstede – https://decorrespondent.nl/7483/wat-je-terugkrijgt-als-je-van-facebook-gaat/1503263633949-e8c6da39 21 oktober 17

“In een a capella rap noemt de wereldberoemde artiest de Amerikaanse president een “kamikaze” die “waarschijnlijk een nucleaire holocaust zal veroorzaken.†

Dit moeten we natuurlijk niet zo zeggen.

Maar niks zeggen is als die paarse olifant: het vestigt de aandacht erop. Je moet dus iets “anders” doen.

† https://www.nrc.nl/nieuws/2017/10/11/kijken-eminem-rapt-een-freestyle-tirade-tegen-trump-a1576807

“Daar waar Gandhi, King en Mandela de strijd aangingen, bestond een gapende discrepantie tussen enerzijds fraaie woorden over beschaving en verlichting en anderzijds een pijnlijke werkelijkheid waarin ongelijkheid door veel mensen als de onwrikbare, natuurlijke orde werd beschouwd.†

Met Nietzsches Imarica is oneerlijkheid natuurlijk wel een stuk eerlijker geworden: of zoals aldaar het motto luidt: als je het kunt dan verdien je het ook. (Net als aan de overzijde van Europa.)

“Daaronder: de vooroordelen tegen de ander, het onvermogen of de onwil om in de ander werkelijk een gelijke te zien.†

Dat is toch ook nimmer het geval.

“Gandhi, King, Mandela – alle drie wisten ze dat het de vooroordelen in het individu waren die ten oorsprong lagen aan discriminatie en ongelijkheid.†

Dat de vooroordelen het individuele lijken te scheppen: het imaego zogezegd, maar in ieder geval de persoonlijkheid zoals wij hopen dat die zich voordoet aan de ander. En dat kun je natuurlijk niet zonder vooroordeel: jezelf denken te scheppen langs de lijnen die jij in de ogen van de ander waarneemt.

† Bas Heijne – https://www.nrc.nl/nieuws/2017/09/08/het-radicale-antwoord-op-haat-is-waardigheid-12900920-a1572785?utm_source=NRC&utm_medium=related&utm_campaign=related2 8 september 17

Niet langer na (hoeven) denken – het nalaten na te denken – over uitzichtlozigheid en gebrek aan hoopvolheid is op zichzelf ook weer een kracht.

De kracht van de minotaur.

Ik wilde [iets met] een langetermijndoelstelling. Na ervaar ik de lange termijn.

Erosie.

Airosie.

“Maar het was toch vooral verbazingwekkend. Waarom heeft Trump dit nodig?†

De vraag is helemaal terecht. Maar het antwoord worde op de verkeerde plek gezocht – niet in de psychologie maar in de politiek. Omdat men zich maar niet kan voorstellen dat Trump het echt nodig heeft. Terwijl “autocraten” persoonsverheerlijking stimuleren om hun macht meetbaar en zichtbaar te maken, gaat het in Donalds situatie (set) om de wereld van de Triple I – Me, Myself & I. 

Hoe komen we in godsnaam op andere gedachten!

† Michael Persson – https://www.volkskrant.nl/opinie/trumps-eigen-nieuwszender-is-dat-om-te-lachen-of-om-te-huilen~a4510420/ 9 augustus 17

Als mensen zeggen “opposites attract” dan bedoelen ze eigenlijk: “wat een relatie boeiend maakt is haar complementaire karakter.” Symmetrische relaties hebben we natuurlijk aan de lopende band, maar wat in een relatie verrast is wat jij zelf niet goed overziet. Dat lijkt die ander dus aan te vullen.

De walgelijke uitdrukking “op ieder potje past wel een dekseltje” zegt ook iets over complementariteit.

Maar wat houdt dat eigenlijk in – je complementair gedragen? Is het niet “gewoon” aristotelisch – in de zin dat de ander de ruimte inneemt die jij niet inneemt?

“Gemeenschappelijke feiten zijn de grondstof van de democratie.

Als dit zo zijn zou, dan begrijp je niets van wat we feiten zouden moeten noemen.

Amokracy. Putinism. Trump zou slechts Putin willen volgen. Zo ver is het echter nog niet.

“De Amerikaanse politiek is keihard. Groot geld koopt grote invloed. Dat gaat via financiële steunclubs voor kandidaten of voor thema’s zoals vrij wapenbezit, tegen abortus of voor afschaffing van Obamacare.

Wat we nu zien is slechts de voortzetting ervan. Zoals Achnaton slechts een stapje verder
zette. Wat zijn voorgangers niet aandurfden. En in Amerigo’s America is ongelijkheid immers
terecht. Waarom zou je je dan niet de “Zonekoning” wanen?

“Intussen is hij wel op bezoek geweest bij een NAVO-top, maar hij kon het niet opbrengen zijn steun uit te spreken voor het sleutel-artikel 5 van het NAVO-verdrag, dat vastlegt dat een aanval op één NAVO-lid door de overige lidstaten wordt beschouwd als een aanval op henzelf.

Of hij wil iedereen zenuwachtig maken.

“Dat en Trumps uitgesproken voorkeur voor het eenzijdig behartigen van Amerikaanse handelsbelangen geven Europa een impuls tot versterkte samenwerking.

Zo zie je maar weer: zonder een context is gedrag niet goed te begrijpen, maar een context
haal je Russells typentheorie binnen. En dan is het niveau van de dam.

† Marc Chavannes – https://decorrespondent.nl/6983/hoe-donald-trump-de-amerikaanse-democratie-uitholt/1402818382449-97f9026c 29 juni 17

“The result is a parallel narrative — reinforced by the president himself on Twitter and at a Friday news conference — that spun Comey’s testimony as a clear victory and, publicly at least, cast aside any potential dangers that may lie ahead.

Obviously?!

† https://www.washingtonpost.com/politics/trump-sees-comeys-testimony-as-complete-vindication–and-his-fans-agree/2017/06/10/b3c72bd4-4d2b-11e7-9669-250d0b15f83b_story.html?hpid=hp_hp-top-table-main_trumpvindicate501pm%3Ahomepage%2Fstory

“Toen hij vorige maand tot president werd gekozen, voorspelden tal van prominente politicologen en journalisten dat zijn nieuwe beweging nooit een meerderheid in het parlement zou kunnen halen. Macron rekruteerde voor LRM een groot aantal nieuwelingen zonder politieke ervaring. Velen zouden het onderspit delven tegen ervaren tegenkandidaten van de Republikeinen en socialisten die vaak al decennia in de Assemblée zitten en een sterke lokale aanhang hebben opgebouwd, zo voorspelde menigeen.

Waarom zitten ze er naast? Omdat ze het proces begrijpen als een rationeel proces: als je het begrijpt hoe het nu zit, dan weet je alles wat er te weten valt. Maar de rede is gebaseerd op het idee van het primaat van de eeuwige wetten.

Intelligentie en kennis sluiten in dit soort situaties dan ook een correcte inschatting uit.

† http://www.volkskrant.nl/buitenland/frankrijk-stemt-over-parlement-macron-tegen-verwachting-in-op-weg-naar-monsteroverwinning~a4500248/

Fenomenologisch stellen de meeste levens bar weinig voor – ik doel hier op het beleven van het bestaan. Werkenwerkenwerken tot je erbij neervalt. Het dubbelzinnige bestaan van Britney Spears.

Maar terwijl ze misschien bar weinig voorstellen, kunnen ze toch als zeer “succesvol” of als “droom” te boek staan.

Iedereen kijkt op tegen Junkie XL, maar hij geeft toch te kennen dat hij het belachelijk druk heeft. Is die drukte prettig?

Hoe is de beleving van die drukte?

Dat is het verschil tussen fenomenologie en ervaring: een situatie kan als saai worden ervaren, terwijl de fenomenologie het langzame verstrijken van de tijd betreft. Of de ervaring van te veel ruimtelijkheid.