A cool consciousness is hot

“Aandacht daarentegen lijkt meer op zonlicht: het is het licht waarin de wereld verschijnt. Je zou ook kunnen zeggen: waar concentratie resultaatgericht is, heeft aandacht geen welomlijnde bedoelingen. Zij is tastend, open.

Het goede punt, focus is nuttig als de opdracht eenvoudig is. Bij complexiteit, als het nog niet te overzien is, dan dient er juist gedwaald te worden. Misschien nog sterker: er zijn natuurlijk veel problemen waarvan de oorsprong zich niet verraadt.

En je kunt een film beter twee keer kijken dan één keer “geconcentreerd.”

“En omdat u dat kennelijk en masse wilt, zal ik u hier het geheim verklappen: zorg dat u goed weet wat u wilt, denk maar niet dat u kunt multitasken en neem geregeld pauze, waarin u echt even iets anders doet (in jargon: ‘gun uw brein verwerkingstijd’).

Zorg dat je inziet dat je niet kunt weten wat je wil! (Behalve ijsjes.)

En die pauze mag best wat langer zijn. Wat heet, vakantie!

“Luister liever naar lange, instrumentale nummers.

Haha, ja, lyrics leiden nogal af bij lezen/schrijven.

“Voordat u uw playlist aanpast, is het goed te beseffen dat effectief zijn dus begint met weten wat je wilt. Hóé je dat weet, hoe je erachter komt wat voor jou van belang is, daarover hebben deze wetenschappers het niet. Terwijl precies hier het verschil tussen aandacht en concentratie volgens mij echt relevant wordt. Tip van mij: laat je aandacht rustig grazen en je zult merken waar je waarde aan hecht.

Kudos, Marjan!

“Best vermoeiend en toch keer ik steeds naar zijn werk terug, omdat ik na al die gemiddelden waarin voornoemde psychologen onze aard proberen te vangen, snak naar analyses waarin mensen geheimzinnig en uniek zijn.

Tsja, maar ook niemand is een gemiddelde. Hoe geschikt zijn die dan om een spectrum neer te leggen? Nog los van het probleem dat een treffende mathematische expressie niet zoveel zegt over wie we zouden willen denken dat we zijn.

“Baby’s doen niet anders dan om aandacht bedelen, maar ook biddende mensen willen volgens hem aandacht (van God).

Dit lijkt me onzin: als baby’s iets niet doen, is het wel bedelen om aandacht. Als ze aandacht nodig hebben, merk je dat gauw genoeg.

En biddende mensen willen geen aandacht van God, maar willen ergens aandacht aan geven. Ze dwingen zichzelf immers, met die handjes, om aandacht op te brengen voor iets waarvoor dat meestal niet goed lukt. Althans, als oprechte gelovige zul je er toch niet van overtuigd zijn dat je Gods Aandacht moet verdienen of “voor mekaar boksen?!”

“En neem nu leraren: niet zelden het type mens dat zelf dol is op aandacht, terwijl het tegelijkertijd hun werk is om de aandacht van leerlingen te disciplineren. Je zit op school om te leren wat volgens de autoriteiten jouw aandacht verdient.

Of juist niet te disciplineren.. En nee, je zit toch niet op school om te leren wat de autoriteiten willen dat je leert? Dan zouden leraren toch heel andere instructies krijgen.

“‘Wat we meemaken is metaforisch gezien een omkering van het beschavingstraject’, zegt Carr. We worden constant afgeleid en dat verhindert ons om persoonlijke interesses te cultiveren. Zo komen we niet aan de eigen ontwikkeling en verdieping toe.

Ahum, “metaforisch gezien?!”

Bedoelt hij soms dat wat we meemaken juist geen omkering van het beschavingsproject is, omdat dat in wezen niet “letterlijk” kan worden opgevat? Of bedoelt hij eigenlijk dat hij niet weet wat hij bedoelt?

“Reclames spelen gemeen in op een reflex die ons in de loop van de evolutie juist van pas is gekomen: de reflex om je eigen projectje uit handen te laten vallen op het moment dat zich in de omgeving iets dringends voordoet. Je kunt maar beter stoppen met bessen plukken als er vlakbij een alarmkreet wordt geslaakt.

Dit lijkt me ook klinklare onzin. Wie doet er nu zoiets?!

Zouden mensen echt denken dat reclames alarmsystemen zijn?

“Lang niet alle informatie uit de omgeving kan tot je doordringen. De wereld is veel te rijk en te groot om helemaal in je op te nemen. Waarneming kan dus niet anders dan selectief zijn, zeggen deze bewustzijnsonderzoekers (en, toegegeven, ook Stefan van der Stigchel).

.. Maar hier gaat het dan toch echt mis: de wereld is niet zozeer te rijk en groot, dat is wel zo, maar dat is het probleem niet. Informatie is helemaal niet wat relevant kán zijn! Hoe zou je immers je eigen ideeën kunnen ontwikkelen?

Stel je voor dat je alleen informatie zou oppikken die er echt is: je hebt superzintuigen. Betekent dat dan ook dat de manier waarop je die informatie organiseert, gegeven is door de werkelijkheid? Dus dat je alleen ware proposities kunt denken?

De vraag is dan: kunnen we dát denken noemen?

“Aandacht maakt ook dat jij gericht waarnemingen kunt negeren die voor jou minder interessant zijn, zodat je energie overhoudt voor wat er voor jou wél toe doet.

Ook dit is omgekeerd, alsof het hier een evolutiebiologisch designprobleem betreft: de reden dat wij zulke “sloppy conceptualists” zijn, is niet omdat het te moeilijk is om het goed te doen, maar omdat het bewustzijn zich onmogelijk kan ontwikkelen als het niet zo rommelig zou functioneren!

Het is nooit een evolutiebiologisch voordeel geweest om eerst aandacht te ontwikkelen en vervolgens efficiënter te maken: onze sapiensaandacht kan juist niet bestaan als hetgeen Marjan zich voorstelt.

“Aandacht stelt je in staat zelf je doelen te bepalen. Van binnenuit.

Tsja, de dictatuur van doelmatigheid. Nou ja. Rudimenten.

“Zo komt Phillips met de tip: koester je aandacht, want het is de beste manier die je hebt om uiteindelijk het leven te krijgen dat je wilt (of denkt te willen).

Haha, die laatste is leuk, maar we kunnen er meer over zeggen. Als je iets denkt te willen en dát verwart met wat je wil – dat je zou willen wat je had gewild – dan merk je dat (als) vanzelf. Dan valt het tegen als je het hebt (Ben Tiggelaars nieuwe auto was “48 uur” leuk [bron: BNR]).

Als je je bezighoudt met die dingen waar je werkelijk om geeft, dan merk je dat ook (als) vanzelf: je houdt er namelijk niet mee op omdat het je maar blijft opzwepen.

Dat heb je met ideeën waarmee je je zelf tot uitdrukking brengt.

Bron: Marjan Slob – https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/aandacht-is-het-nieuwe-goud-maar-waarom-precies~bc64e27b 21 augustus 20