Nu pas modern

Het is duidelijk dat moderne kunst, met haar nadrukkelijk conceptuele uitdrukking pas die vrijheid kon verwerven op het moment dat een ander proces die ruimte opende. Een proces in de negentiende eeuw.

De achttiende eeuw van de industriële revolutie kan alleen maar voorafgegaan zijn door de wetenschappelijke revolutie, de zeventiende, die op haar beurt nooit kon plaatsvinden zonder de zestiende met haar nieuwe empirische mogelijkheden.

Zonder de moderne kunst en de persoonlijke ervaring van conceptuele virtuositeit zou het gamma-paradigma me lastiger te pakken te krijgen lijken, nog los van Berties Batesonische Baudelaire Bom.

De twintigste eeuw eindigde als fusie van links en rechts.

Waarom kon het nu pas bedacht worden? Ik kon het niet zonder Time for a Change..