GaGaDämmerung

“Het is niet het leren van een vreemde taal als zodanig, maar het gebruik ervan, hetzij in de levende omgang met vreemde mensen, hetzij in de bestudering van hun literatuur, dat een nieuw standpunt in iemands tot dan toe bestaande wereldvisie oplevert.” Gadamer noemt dat “hermeneutische ervaring” – en hij heeft er zo’n 500 bladzijden voor nodig om dat uit te leggen.

Dan is een taal leren niet propositioneel neutraal, want Franse “pluie” is vast erger dan de modale Nederlandse “regen.” Maar ietsjes belangrijker: we kunnen het eigenlijk niet goed overschatten omdat het zo subtiel is, maar kunnen twee talen dezelfde fenomenologie teweegbrengen?

“De grondgedachte van de hermeneutiek,” placht hij te zeggen, “is de overtuiging dat de ander wel eens gelijk zou kunnen hebben.

Of iets moois heeft uitgevroten. Maar iemand hoeft mijns inziens in de verste verte geen gelijk te hebben om oortijd te krijgen. Wie ken ik met een zelfverzonnen maar toch samenhangend wereldbeeld?! Waarom zou dát de voorkeur genieten?!

En het is lang geleden, maar typisch batesonisch: de relataal die Limburgers spreken.

“Begrip ontstaat in een wisselwerking tussen ons beiden – en tussen degene die ik wás en degene die ik daardoor wórd. Mijn “bestaande wereldvisie” verandert, maar niet doordat ik haar eerst moet verloochenen. Ik ga het gesprek in met al mijn vooroordelen.

Maar wát klapt er dan zo in? Het moet iets zijn dat op alle niveaus hetzelfde functioneert – en abstractie ademt.

“Als “hermeneutische wezens” zijn we in gesprek met alles en iedereen om ons heen.

Dan is “conceptuele wezens” toch veel scherper, nee, scheppender? Al is het maar omdat de dubbelzinnigheid – haar diëpipedale nadruk, het autonieme karakter van het “concept,” de ordinale fout, nee, het ordinale goud, het olympsychische springen tussen schalen – een scala aan ladders zoals die ene waar je samen met de hoofdchirurg op z’n Jacobs op en weer klom – dat zo moeiteloos wordt uitgevoerd..

“Zo vraagt ook Waarheid en methode erom te worden gelezen als een gesprek, dat nu ook in het Nederlands kan worden gevoerd. Mark Wildschut (die zich eerder al onderscheidde als vertaler van Heidegger, Safranski en Karl Barth) zorgde voor een vlekkeloze tekst die het origineel in elegantie naar de kroon steekt.

Je snapt de metafoor van het gesprek, omdat het voor ons zo voor de hand ligt en je ook kunt spreken van je interactie met een kunstwerk, film of verhaal – wat je ook nog opleest. Vroeger onze interactie met Wodans Eik.

Het gesprek waar Plato ook voor koos.

Want het gesprek is de meester die het groen maakt en het hemel blauw en bovenal het weerlicht dat zich bewustzijn toeschrijft.

Bron: Ger Groot – https://www.nrc.nl/nieuws/2014/04/11/het-leven-is-een-groot-gesprek-1365033-a49411 11 april 14