Die Grote Verhalen bevatten zelden meer dan drie lagen

“Maar er is wel zoiets als geloof, geloof in onophoudelijk zelfonderzoek en in overgave aan een grotere eenheid. Het boek eindigt met serene rust, die geen antwoord is, maar een tijdelijk evenwicht.

Geen evenwicht evenwel: geloof in zelfonderzoek en overgave aan het geloof lijken op bijzonder gespannen voet te staan.

When U gotta let go, was it the therapist?

“En het is ook onzin om op grond van Van Bruggens roman te zeggen dat er een eeuw geleden “echtere” kunstwerken met diepzinniger mensen erin gemaakt werden dan nu. Maar er viel me wel iets op dat toch algemeen lijkt: het gebrek aan geloof in iets betekenisvols.

Maar dat is onmogelijk: zelfs de Kardinaal van het Absurde, Albert Camus, heeft de moeite genomen er nog een draai aan te geven. Tja, als je vooronderstelt dat betekenis slechts bij de gratie van het onbegrijpelijke kan bestaan, heb je dan niet domweg je cirkeltje rondgebreid – compleet met allerhande haken, ogen en complementaire weeffouten?

“De troost van de oppervlakte – éven verstrooiing bij doorsnee muziek en standaarddansjes – tegenover het tijdelijk gevonden evenwicht in diep doordenken en doorvoelen van hoe de wereld is.

Nou heb ik Vox Lux niet gezien, maar is de utilitaristische harteloosheid van The Great Gatsby niet juist een knock down argument tegen de mens als merk? Waar je image zwaarder weegt dan gedachten die je plagen?

“De film Vox Lux schetst van alles, trekt wat lijntjes, maar komt met weinig meer dan de angst en de oppervlakkigheid van deze tijd. Die zie je dan, en dat is nogal saai om naar te kijken.

Kunst mag het niet verklappen. Maar als het goed is, kan dat ook niet. Abstractie is de bevrijding van het concrete en Led Zeppelin is haar profeet!

Bron: Marjoleine de Vos – https://www.nrc.nl/nieuws/2019/05/13/ergens-werkelijk-in-geloven-a3959970 13 mei 19