Ellende

“De Franse filosoof Maurice Blanchot (1907-2003) stelde dat we altijd naar iemand anders op zoek zijn om maar niet te hoeven stilstaan bij het eigen isolement. We zitten immers opgesloten in dit ene hoofd, in dit ene lichaam, en hoe dicht we ook tegen een ander aan kruipen, van onszelf komen we nooit af.

De fundamentele faux pense – want de generatieve geest, die wij vrij noemen, bewijst het vermogen dat wij de gedachtencirkels van de dag kunnen ontstijgen. Vanwege de ecologie van de geest gaat dat niet over een nacht ijs, maar in een paar jaar tijd kan er veel veranderen.

Meanderen.

“Blanchot ging ervan uit dat de liefde altijd tegenvalt omdat geliefden, en in het verlengde daarvan vrienden, zich blind laten leiden door de behoefte zich te verliezen, in plaats van door de zorg elkaar te vinden.

Ook gek – vrienden liggen toch niet in het verlengde van geliefden? Vrienden heb je toch niet tegen de eenzaamheid?!

“Misschien moet liefde daar om draaien: het tijdelijk waken over andermans eenzaamheid.

Een romantische, maar toch onzinnige zin. Desalniettemin raakt het ergens aan – de onmogelijkheid van de solitaire persoon.

Bron: Ellen Deckwitz – https://www.nrc.nl/nieuws/2019/02/14/onhaalbaar-a3654031 14 februari 19