Onbegrijpelijk verhaal

“Ik ken talloze mensen die maar blijven vasthouden aan iets wat nooit (meer) zal bloeien. Ze verwarren volharding met voorbestemdheid. Het kost lef om een verliefdheid af te sluiten, of ze nou wel of niet werd beantwoord. Te luisteren wanneer je verbeeldingsvermogen zegt dat zijn grenzen zijn bereikt.

Die verwarring is dan ook goed te begrijpen vanuit de generativiteit van ons denken. Voorbestemdheid komt je natuurlijk niet aanwaaien.

“Toen ik de relatie verbrak, kreeg ik van alle kanten lof toegezwaaid. Mijn vrienden (die allen al jaren een partner hebben) vonden het zo dapper van me. Uit hun enthousiasme sprak vooral een enorme angst voor vrijgezel zijn. En voor opnieuw verliefd worden, want dat is een van de naarste dingen die er zijn. De onrust, de angst, het gebrek aan slaap en concentratie. Een honger die je moet stillen met kruimels. Want het is nooit genoeg.

Bedoelt ze hier dat het enthousiasme van haar vrienden voortkomt uit onvrede met hun eigen situatie? Waarom zou dat zo zijn?

En “een honger die je moet stillen met kruimels.” Maar het is toch juist precies andersom: het blijft de hele tijd meer dan genoeg: zelfs de kruimels worden nog Oekraïense aardappelvlaktes.

† Ellen Deckwitz – https://www.nrc.nl/nieuws/2018/06/26/opgeven-a1607886 26 juni 18