Zonder een gezonde dosis transionaliteit wordt het ook veul te serieus
“Ik zou het kind behoedzaam in contact brengen met de filosofische traditie, zonder te suggereren dat er een sluitend antwoord komt, die zijn er niet op dit soort existentiële vragen.†
Niet? Maar dat is op persoonlijk niveau toch juist wel het geval? Dat er geen consensus in het verschiet ligt, heeft toch geen enkele consequentie voor de overtuigingskracht van je persoonlijke ontdekkingen/openbaringen ten aanzien van vragen zoals: “Hoe weet ik zeker dat ik echt besta?” en “Wie ben ik eigenlijk?†
Filosofen zijn over het algemeen hartstikke druk in de weer met hun stokpaardjes en niet vanuit cynisme.
“Hier zouden ze zich op deze leeftijd nog helemaal niet mee bezig moeten houden?” Ga je er serieus inhoudelijk op in? En wat antwoord je dan precies? Wat laat je weg? Wat zeg je juist wel?†
En dat is nou een gekke vraag: “Wat antwoord je dan precies?” Al helemaal in de betreffende context. Je vraagt je verbouwereerd af wat die persoon in kwestie hierop verwacht tot je je realiseert dat hij zich de situatie bijzonder sterk aantrekt.
Opnieuw een duidelijke stellingname.
† Annemiek Leclaire – https://www.nrc.nl/nieuws/2018/05/16/opgevoed-achtjarige-stelt-moeilijke-vragen-a1603179 16 mei 18
