Obsessies zijn een middel, maar waartoe

“Want we leven in het obsessietijdperk[..]

Dit is een paradox. Maar het is volkomen helder vanuit de ecologie van de gedachtes dat identiteit alleen bepaald kan worden door succes en dat we met elkaar zouden moeten wedijveren.

“Hoe zijn we eigenlijk in dit obsessietijdperk terechtgekomen?

Hoe gaat Lynn dit aanpakken?

“Waar Susan Sontag het over slavernij had, daar sprak Roosegaarde van slachtofferschap en gevangenschap. Toepasselijk: ‘obsessie’, afkomstig van het Latijnse obsessio, was oorspronkelijk een oorlogsterm [te weten: een beleg – het stadium voor de bezetting of de bezetenheid].

Maar ik wilde, juist, de short cut. Of het metanivo. Het een bleek tot het ander te leiden.

“Maar vooral is de grote aantrekkingskracht van obsessie nu wat al in de alleroudste betekenis ervan besloten lag: dat je omsingeld wordt, dat de obsessie van buitenaf komt en je overmeestert. De obsessie is daarmee groter dan het individu. En juist dat maakt het zo aanlokkelijk, want in de eenentwintigste eeuw moeten we het vooral met onszelf stellen: autonomie, initiatief en ‘het beste uit jezelf halen’ zijn de moderne geboden. Dat is vermoeiend, eenzaam misschien ook. Een obsessie biedt een uitweg: die belooft volharding, focus en succes, zonder dat je het echt helemaal zelf hoeft te doen – als een onverwachte lift terwijl je dacht dat je het hele eind naar huis moest lopen.

Automated passion?

“Zie ook Ritalin, toch een soort obsessieve focus in een pilletje, op grote schaal voorgeschreven aan kinderen en volwassenen met aandachtsproblemen maar ook volop geconsumeerd door studenten, schrijvers en kenniswerkers zonder ADD.

Want het werkt voor iedereen “hetzelfde.

Passionate – en dan weer te gaan ervaren wat het betekent om er niet mee bezig te zijn.. Waarom? Toch?

Hoe kun je ook maar iets groots bereiken zonder allesoverheersende drive?

† Lynn Berger – https://decorrespondent.nl/7847/vroeger-had-je-hobbys-nu-moet-je-een-obsessie-hebben/1576387777041-2b8a3b4d 20 januari 18