Als bewustzijn ontologie genereert dan groeien de anomalieën de hemel in
Waarom bestaat er (zoveel) verwirrung over de impact van de vorm (hun slankte) van modellen?
Een placebo heet zo omdat het een futuur is. Het is geen hoop, het is wat we zeggen als het erom gaat: “Zo gaan we het doen.” De essentie van een talige uiting is immers het overtuigende effect: het betrekken van de ander(en). Daarom is geen placeam.
“The use of placebos as treatment in clinical medicine (as opposed to laboratory research) is ethically problematic as it introduces deception and dishonesty into the doctor-patient relationship.‡
In feite zou je de conceptie van de placebo als placebo kunnen beschouwen als de advent van de moderniteit (ergo: aan het einde van de 18e eeuw EV).
Gameverslaving. Deze verslaving” zou je kunnen reduceren tot een beschrijving van beloningssystemen in het menselijk brein. Maar wat voor antwoord geeft een gameverslaafde als je die vraagt waarom die moet spelen? Hij wil spelen. Waarom wil hij wat hij wil? Omdat hij het leuk vindt. Maar het is geen flipperkast of erger nog: een gokautomaat. De verslaafde” ervaart immers betekenis door het spel.
Betekent dat dat games betekenisloos zijn (of lijken), zoals gokken? Betekent het niet veeleer dat we betekenis kunnen hechten aan van alles en nog wat? Zoals deze krabbels?
Het betekent wel (degelijk) dat de keuzes die we maken niet begrepen kunnen worden vanuit de intuïtie. Het betekent tevens dat er iets gödelesques is aan ons bewustzijn: een betekenishorizon kan voortvloeien uit betekenislozigheden. De vorm van de berg vertelt ons iets over de berg. Wat in onze ervaring leeft is misschien niet vanzelfsprekend betekenisvol, maar we kunnen er niet om heen.
Hoe onderscheiden we de hoofdzaak van een bijzaak?
De denkfaut van de rationalisten is dat de rede iets van volledigheid heeft. De denkfaut van haar tegenstanders is dat het ons in haar greep heeft. Gelukkig kan taal ons nog steeds bevrijden.
