“Je hoeft niet langer de slimmerik te wezen ..
Voor me licht pagina 9 van “Against Method” op. Ik had eigenlijk geen zin om het te lezen – het was een moetje – maar natuurlijk – it makes for light reading!
Voel ik me nu dom? Dat had ik toch wel kunnen weten?
Maar ik was bang mij dom te voelen.
En daarover dan weer een schuldgevoel te hebben.. Keti Koti!
Waarom dit autofiliografische detail? Om een punt te maken. Om punten te maken. In eerste instantie om het “probleem” – ie. de oplossing – van de pervasieve cryptomnesia te tackelen. Alles dat voor deze datum lag kan niet worden “geweten” aan AM. Het PC-probleem is natuurlijk geen probleem, behalve voor mensen die echt geloven in plagiaat.
Pointe deux. Onze overtuigingen hebben een persoonlijk karakter, dus een autobiografie geeft ons een richting waarin we onze eigen overtuigingen kunnen gaan. Ongetwijfeld is de mooiste uit deze serie “Confessions” van Aleister Crowley. Want het is zaligmakend.
Pointe trois. Ontmaskering. “Heel toevallig” lees ik gelijk bovenaan p.9: “theoretical anarchism is more humanitarian and more likely to encourage progress than its law-and-order alternatives.”
En wat is het generatieve, transformerende denken anders dan more likely to encourage?
Dat is altijd maar slimmer zijn moest dan de rest – was dat altijd weer encouraging?
