Best practices, of beter nog: de beste theorie

“Struin het internet maar eens af en zie hoe moederschap anno 2016 – onder het mom van ‘het beste voor het kind’ – in een keurslijf wordt geperst.

Die boeiende vermomming. Want weet je, in wezen bestaat het beste voor je kind wel degelijk, het is onze tekortkoming dat we die niet kennen.

“Het beste voor het kind.. We moeten wel denken dat dit iets is dat werkelijk nastrevenswaardig is. Een ideaal dat we in onze handen kunnen krijgen. Waar we naar grabbelen en graaien. Waar we vergenoegd onze superioriteit door bewijzen: wij hebben het!

Maar het bestaan is geen schoolexamen en de werkelijkheid licht niet verborgen achter de natuurwet.

Als ons geloof wankelt krijgt het een nieuwe kans. Verandering is een beter woord dan change.

Yes we can klinkt goed voor de conservenindustrie.

“Dus eigenlijk vind ik ‘moedermaffia’ nog een veel te stoer woord. Ze zijn niet een of andere bende die met charme, geweld en chantage probeert je te onderdrukken. Ze zijn eerder fanatieke, brave zendelingen. Moralisten. Moedermormonen. Overtuigd van hun eigen heilige gelijk. Dat er maar één manier is om een goede moeder te zijn, en dat is door jezelf volledig over te geven aan het gezin.

Prachtige suggesties, maar er licht een treffender term voor klaar, die zelfs historisch is: fascisme. Baren voor het volk is het hoogste dat er is.

“Dit is de meest intense periode uit ons leven. Een tijd waarin je makkelijk in een voorgeprogrammeerde rol schiet, omdat dit veel gedoe scheelt.

Waarom ben ik zo dol op die metafoor van het Braziliaanse voetbal? Omdat je je gaat aanpassen aan je omstandigheden, omdat dit -ergens- zo “veel gedoe scheelt.”

“Het verzet tegen de regelmaat die het ouderschap met zich meebrengt, is soms doodvermoeiend.

Regelmaat: de lopende band van de dood.

Bron: Sarah Sluimer – https://decorrespondent.nl/4491/Waarom-ik-gek-word-van-de-moedermaffia-en-wat-ik-eraan-deed/902199248973-9defb087 14 mei 16