Da Russell-Zermelo Paradox

“Een mindset is een frame.

Denk bijvoorbeeld aan een schaakpartij.

Op zichzelf zou je een schaakpartij kunnen beschouwen als een match – een evenwichtige uitdaging – tussen twee opponenten. Wie wint is niet per se de beste, maar toch, hij heeft gewonnen. Dat wil iets zeggen.

Maar vergelijk deze situatie met een tweekamp. Stel nu dat de eerste die 6,5 punt haalt de tweekamp wint. Dan is de winst in een partij alleen maar relevant in de context van die serie. Je krijgt de neiging te zeggen dat een willekeurige partij niet van belang is, tenzij het bijdraagt aan het totaal van 6,5. Win je, dan is dat op zich nog niet voldoende, tenzij de ander helemaal niet weet te winnen. Slechts door dezelfde soort dingen – partijen – toe te voegen aan je ene partij verander je de betekenis van die partij.

Sterker – de partij wordt betekenisvoller, omdat ze beschouwd wordt als onderdeel van iets “groters.” Met (WK) voetbal doen we het precies andersom.

Maar nog steeds zijn het twee niveaus die je makkelijk “verwart. Omdat het zo puur conceptueel is?

Een stijl, zoals een stijl waarin een film gemaakt is, of een schilderij, werkt ook als een frame: een stelsel van regelmatigheden die we “voor lief nemen.”