Leraren begrijpen ook al helemaal niks van hun leerlingen

“Daar laat hij zich, gezond van lijf en leden, 72 uur verzorgen om te weten hoe het is om als oudere van zorg afhankelijk te zijn. En vooral: wat dat doet met je waardigheid.

“In 2014 heeft hij al met het project Into D’mentia ervaren hoe het ongeveer is om dement te zijn.

Do let us venture a guess……. it isn’t that hard izz……… What?

“Uiteraard, als personeel weet dat een buitenstaander meekijkt, zullen ze wellicht net wat harder hun best doen dan normaal.

Waar juist de faut ligt. Als ik jou was, zitten we precies in een andere context.

“Wat daar intens aan is, merkte Nies, is dat je je onafhankelijkheid opgeeft.

Maar alleen als die onafhankelijkheid er ook werkelijk is (zie verderop).

“Als je zorg krijgt, kan iets anders van belang zijn dan mensen denken die zorg geven of organiseren. Het perspectief is heel anders.

En toch telkens weer verrassend lastig voor te stellen: een paar dingetjes verzin je wel, maar de beleving levert de velden en de wegen.

“Toen ik in het verpleeghuis zat, dacht ik: de klant is hier koning; maar wil ik wel koning zijn?

Now he’s talking!

“Ooit heb ik in het ziekenhuis gelegen en moest ik ook gewassen worden. Je legt je dan makkelijker neer bij die situatie.

Volkomen probleemloos toch? Hoe lastig is een lastige patiënt?

“In de zorg klaagt men dan ook regelmatig over de hoeveelheid rapportages, die geschreven moeten worden. Je moet rapporteren, het is verantwoordelijk werk. Maar dat moet niet doorschieten en de aandacht afleiden van de mensen om wie het gaat.

Maar aan wie rapporteer je? Worden die rapporten alleen gelezen door advocaten jaren later?

[@ punt 5]

Bron: Heiba Targhi Bakkali – https://decorrespondent.nl/4272/Een-zorgprofessor-liet-zich-72-uur-lang-opnemen-in-een-verpleeghuis-Dit-is-wat-hij-leerde/858204228816-d0c94711 4 april 16