Karrenvrachten vol gedachten

Gedachten leiden tot andere, maar sluiten weer andere af. Maar dat merken we natuurlijk niet op die manier.

We merken alleen maar op wat wij denken.

Maar dat wordt natuurlijk weer bepaald door wat wij ons bedenken. Maar dat bepaalt vervolgens wat we kunnen denken. En hoewel we soms inzien dat we iets anders zouden moeten denken, is het heel erg tegenintuïtief iets heel anders te bedenken als daar geen voedingsbodem voor is. Sterker, hoe zouden we dat kunnen bedenken!

Als onze denkruimte wordt bepaald door de gedachten die we hebben, dan ervaren we die denkruimte ook direct als iets persoonlijks.

Want hoe toevallig is het dat we het gewoonlijk eens zijn met de gedachten die we hebben?

Maar dan hebben we er baat bij!

En dan wordt onze vrijheid van denken ingeperkt door de denkruimte die we gewend zijn!

Maar dan voelen gedachten waarvan we denken dat ze onbelangrijk zijn ook precies zo: onbelangrijk!