Zijn er NLP’s zonder elementen van bewustzijn?

Deze vraag is haast te gênant om te stellen. Waarom kan het dan toch relevant zijn?

Als de essentie van een NLP daaruit bestaat dat het te bestuderen object verandert met de wijze waarop het wordt benaderd, moet het – ons – bewustzijn daarin een rol spelen.

Maar het brengt toch iets van poëzie terug in het denken, dat (on)terecht als afstandelijk bekend staat. Waarom zou het denken als begrijpen (als erklären) en als iets afstandelijks moeten worden begrepen?