Over de horizon

Een ecologie van de geest impliceert pervasieve “persoonlijkheidsstoornissen.”

Maar wellicht van groter gewicht is het idee dat je gedachten met het frame veranderen. Waarom is de “six-step-reframe” (80’s-NLP) een wegomleiding? Omdat je net zo vaak met één zinnetje kunt reframen. Daar vind je in de discussie over momentum bij de Amerikaanse primaries méér dan voldoende voorbeelden.

Probleem: het nadenken over problemen (en het zoeken van oplossingen) is vaak van zichzelf ingekaderd. Je zou haast denken: “The body doesn’t live without the mind.

In de psychiatrie, maar ook in het onderwijs, onderkennen we het probleem van transference. Wat in het ene domein geleerd wordt, blijkt niet (altijd) als les te worden beschouwd in een ander domein. Hoe meer de niveaus verschillen hoe sterker het effect [zou ik wagen te veronderstellen/concluderen].

De kaders zijn instrumenteel, maar wij zijn er nog niet altijd zo wendbaar mee. Generativiteit heeft wat dat betreft iets van de growth mindset: als je erin gelooft ervaar je ook de werking, en vice versa, maar als je er niet in gelooft dan lijkt het moeilijk voor te stellen dat het zo zou kunnen werken.