Het hoofd is ook maar een idee

“Tijdens de maanden dat ik in een stoel bij het raam zat, met min of meer nutteloze ledematen en een brein [fenomenologisch beschouwd] zo groot als een walnoot, en terugkeek op wat me hier gebracht had, bedacht ik dat mijn lichaam misschien méér was dan een scorebord dat registreerde wat er in mijn geest was misgelopen.

Terwijl het juist als scorebord sowieso niet erg voldoet.

“Die dualiteit en ontevredenheid komen terug in de toename van plastische chirurgie en eetstoornissen. Daarbij is met name anorexia nervosa wel beschreven als een extreme variant van mind over matter.

Maar waarom zou plastische chirurgie terrein verliezen? Terwijl minds really over matter.

“Wel duiden beide verschijnselen op een groot en groeiend ongemak met ons lichaam.

Dat is toch niet zo gek als we onszelf vergelijken met Vishnu, met de droom van de futur – i.e. de toekomst als wensbare mogelijke wereld – de coniunctivus van être? Is het ongemak als je hoopt dat we beter zullen kunnen leven?

“Als je ergens ontevreden over bent, kun je twee dingen doen: je probeert het te veranderen, of je keert je ervan af.

Ahum? Of je gaat er ANDERS over nadenken? Zoals anderen dat doen? Zoals Lucille?

“Ik werd zo bedreven in het negeren van mijn grenzen, dat ik niet eens meer voelde waar die liggen. Ik vind vermoeidheid en spierpijn nog altijd prettig, omdat het tekens zijn dat ik mijn best gedaan heb.

Maar als dat al tekens aan de wand zijn..!

“Als ik mijn ogen sloot, bevond ik me in een mentale ruimte zo groot als een luciferdoosje en waarin ik nog geen drie gedachten tegelijk kwijt kon.

Now we’re talking! Dit is de taal van de futur.

Bron: https://decorrespondent.nl/3921/Wat-er-met-je-hoofd-gebeurt-als-je-het-lichaam-
vergeet/787691662263-f0dc739f