Non licet Deo
Er is er maar een die de route kent en dat is God.†
De denkfaut hier is het model dat er überhaupt een route zou moeten zijn. Terwijl, als het leeuwendeel van de ondermaanse processen beter als non-lineair (tot de eerste, tweede of derde macht) beschouwd worde, ook Onze Lieve Heer met Zijn Handen in Zijn verwarde baardhaar zitten zou, al is het maar om Zijn Alomtegenwoordige Opnieuwsgierigheid te demonstreren.
Een non-lineair proces worde immers gekenmerkt door haar onbepaaldheid.
Free at last, free at last, thank God almighty, we’re free at last.
