De leiding die we missen
“Zoals de Amerikaanse filosoof Richard Rorty het ooit formuleerde:‘When life seems so desperate that you can’t imagine it ever becoming any better, people take refuge into another world.¹
De terminologie suggereert – leidt tot – ontologisch drogdenken. Of dwaaldenken.
Mensen nemen natuurlijk niet hun toevlucht tot een andere wereld, ze nemen hun toevlucht tot de wereld die wel hoop kan geven en wel troost kan bieden. En of dat nu een uitzicht op de toekomst is, of een uitzicht op een toekomst die iets verder weg licht, dan is dat op z’n minst de slimste optie.
Als de geschiedenis ons iets leert, is het toch wel dat “realisme” nauwelijks een rol speelt.
“Dat Poetin met zijn oorlog in Tsjetsjenië geen terreur bestreed, maar terreur zaaide, wordt vandaag pijnlijk duidelijk.²
Is dat niet een errug suggestief voorbeeld? Wordt de Congo niet gebruikt, omdat dat alweer 50 jaar geleden is? Of Algerije? Of Vietnam?
Ik bedoel – je hoeft toch helemaal geen terrorisme te zaaien om het te oogsten? Zelfs als drone-strikes echt heel precies zouden zijn, zouden ze geen terrorisme uitlokken?
Hoe won Vietnam ook weer?
