Grote Verhalen zijn simpelweg simpistisch.. Stimpy!
Een groot verhaal klinkt natuurlijk fantastisch – ik kan me nog goed herinneren dat Britney Spears bij “O” in de show zat – en ja, dat was ooit ook mijn droom, bij Oprah in de show – en dat ze vroeg:
“Maar je leeft dus eigenlijk die droom van ons allemaal, is het niet?”
Maar seriously – zijn dat de grote verhalen? Het Platonisme, de Bijbel, de Qur’an, de Bhagavad, het Keizerrijk, de ruimtetijd?
Aan Hegel kun je alleen maar hekel hebben, maar stel dat we in een wereld leven waarin de grote verhalen hebben afgedaan, dan kunnen we ons toch alleen maar verheugen op de wereld die zou moeten komen?
De Twin Peaks en de X-Files van de existentie?
Lost and Found?
