Twee goede voorbeelden van correct gerechtvaardigde constellaties van misvattingen

http://waitbutwhy.com/2014/06/taming-mammoth-let-peoples-opinions-run-life.html

Ha, lekker, analyseren ofwel fileren! Maar dat keerde zich zelfs tegen Barack in het eerste debat tegen Mitt en liep ronduit uit de hand tijdens de voorbereiding voor het tweede. Bad stuff! Bad Barack!

Maar die plaatjes zijn geweldig. Het is niet anders.

En hoe bevrijdend is dit idee niet: “No one really cares that much about what you’re doing. People are highly self-absorbed.

God zij dank! Geen vrijheid groter dan globale anonimiteit.

Of…….

https://decorrespondent.nl/3612/Het-monogame-drama-een-pleidooi-voor-multi-intimiteit/725616496836-fe40af79

“Helaas remmen zulke populaire sociaalpsychologische conclusies het geloof in de mogelijkheid van nieuwe samenlevingsvormen.

Op het altaar van de rationaliteit worden talloze ideeën geofferd. Terwijl Sook heel duidelijk laat zien dat dat de bedoeling nooit heeft kunnen zijn.

“Er bestaat zodoende een lineair beeld van hoe een romantische relatie moet verlopen: in beheerst tempo naar boven.

Rationaliteit is bij uitstek geschikt voor lineaire processen – voor non-lineaire processen, waarin de manier van naar het probleem kijken het probleem zelf beïnvloedt, is het een ramp.

“Hoewel het geloof in een transcendente wereld is afgenomen, blijkt Plato’s filosofie nog altijd vormend voor ons wereldbeeld van ‘steeds beter.’

Hadden we Plato niet al behandeld in de context van Zijn Blunder?

“Wanneer het spel te serieus wordt genomen, ontstaat een gesloten systeem waarin niemand zich schaamt, omdat de normen overduidelijk en onbetwistbaar zijn. Ziedaar het monogame dogma. Op het moment dat ik beledigd ben omdat mijn geliefde liever met een ander naar een concert of op vakantie gaat (bijvoorbeeld omdat ik van andere muziek houd of niet kan skiën – maar eigenlijk zou het benoemen van deze redenen niet nodig moeten zijn) – zeg ik al ‘ja’ tegen het monogame dogma waarbij er maar één de belangrijkste kan zijn.

Een prachtig voorbeeld. Zo prachtig omdat hier het probleem van de onuitgesproken aanname in beeld komt – zelfs benoemd wordt. Een discussie heeft de context al vastgelegd en kan daarom nauwelijks iets nieuws produceren.

“Ik wil best geloven dat dergelijke uitspraken sterk als waar worden ervaren, maar het blijft belangrijk om te benadrukken dat iedere sociale interactie voortvloeit uit een mix van geschiedenis, culturele normen en wetgeving. En daar kun je mee spelen.

Sterker dan ooit. Vele uitspraken ervaren we “sterk als waar,” of beter:

We ervaren ze sterk.

Maar natuurlijk niet omdat ze waar zijn. Hoewel we in de waan leven dat dat van het grootste belang zou moeten zijn. Vanwege de aanname dat we alleen goed nadenken als we weten hoe het zit.

Muahahaha!!