“Betekenis is ’n bitch, yo

“De toekomst, da’s een probleem voor later. (die is gejat)

Of: “De toekomst is niet meer wat het geweest is.. (die ook)

https://decorrespondent.nl/3449/Waarom-ik-vier-schrijvers-vroeg-om-een-alternatief-voor-de-apocalyps-te-schrijven/692871344847-99b45a39

Ons leven krijgt betekenis op alle mogelijke manieren, maar voor alles op alle mogelijke niveaus. Kinderen krijgen, een boek schrijven, strijden tegen onrecht, een bedrijf op poten zetten, anderen de ruimte geven. Alles is mogelijk, maar die dingen zijn niet met elkaar te vergelijken. Ons verschillend gevoel voor abstractie geeft ons heel verschillende perspectieven, of beter, uitzichten vanaf verschillende verdiepingen.

Beter is misschien – etages.

Waar het hier om draait, is dat betekenis, zoals wij hier moeten begrijpen vanuit het transionele denken, ons drijft, maar ook overdrijft en doordraait.

Waarom niet? Voor Viktor Frankl was het duidelijk belangrijk, maar elke kracht is een zwakte op een ander niveau en iedere oplossing zal zich ontwikkelen tot een groot probleem.

Misschien moet ik niet altijd alles laten hangen – in de eindeloze ruimte.. Het probleem dat ik hier wil bespreken is het probleem van de betekenisdwang. We zijn effectieve meaning makers, maar ook slachtoffer van deze mindset. Kunnen we eraan ontkomen?

Alleen door dingen te doen die geen onderdeel zijn van je aannames. Maar als je aannames niet in het “bewustzijn” terecht zijn gekomen, hoe kun je je er dan aan onttrekken?

“Omdat bewustzijn niet bestaat, draait inzicht om het cultiveren van betekenis. Want dan gaan de dingen leven. Dan komen de werelden tot leven. En de wereld die in jouw beleving leeft, die vertelt je wat je moet gaan doen.

Zo is wel gezegd dat een mens gelukkig is, als hij maar weet wat hij moet doen. Maar waar liggen de vrijheidsgraden dan?

Vanzelfsprekend doet dit denken aan een sofisme. Aan doodredeneren. Maar we willen nu juist lijfredeneren!

Maar waarom heeft dit onderwerp dan haar huidige prioriteit?