schijnen te zijn
Wie mensen “zijn” niet wat ze gedaan hebben.
Wat zij gedaan zouden hebben is natuurlijk een medium voor hun zijn.
Maar hun zijn is de voorondergestelde achtergrond, het niet zichtbare zowel als het potentiële, voor hun existentiële situering, die zowel karakterologisch, als accidenteel als contingent is.
De vorm van hun zijn, zoals de roos van Leary een intuïtie uitbeeldt. Waarom is het zijn groter dan het presteren? Het is belangeloos, het toont méér van de persoonlijkheid voor zover extant.
Maar het zijn is een presuppositie.
Want bewustzijn moet een hallucinogene
