“Laten we resultaten prioriteren!

Had ik tussen neus en lippen door al iets gezegd over interdisciplinariteit van “onderzoek?”

Dat was subtiel genoeg, maar nu weerlicht het probleem van de relacie. Twee klungels die verkeerd op elkaar reageren.

Stelling 1. Ik word nerveus als ze thuis komt. Het is alsof “mijn tijd” dan voorbij is.

Stelling 2. Ik beneem mezelf het zicht erop. Ik lig alleen nog maar op ramkoers. Heeft dat wat weg van wraak? (“Ik mag hard zijn!” Zo deed ik het met Ou. ook, ik deed alsof ik het goed deed..)

Terwijl je nadenkt over een psobleem verandert het. Dat blijft wonderlijk. En gelukzaam.

“All is not lost.

“Onkwetsbaar zijn heeft toch altijd iets sneus. Kwetsbaar zijn ook?

Tussendoor 1. Zo boos is boel shit.

Tussendoor 2. Eindelijk kan ik iets – brain climate change.

Break 3. “Nothing is as stifling to a person’s growl as a truly astonishing parent.

Break 4. Denken ervaart nu, zonder die verstikkende roep om een oplossing, als een generatief, scheppend proces. We zijn lang genoeg in de verdrukking geweest!

Break 5. “Jullie moeten op een hoger niveau gaan nadenken! – Maar er is geen hoger niveau! – Maar dat is er wel! Het hogere niveau is dat niveau waarop de wetmatigheden en structuren van het oorspronkelijke niveau (contingente) instantiaties zijn.

Break 6. Zojuist, de op een na langste droom in mijn herinnering, gedetailleerd opgezet, psy+, compleet met babes met M. Wow. Dat was lang geleden. Iedereen was erbij.