Plato’s blunder
Als Plato zijn guru niet zo dwingend had afgeschilderd, was de filosofie misschien niet tot zo’n dwingende en dodende toko afgegleden en verweesd.
Vragen naar het waarom kunnen open vragen zijn, waren dat ook zeker, maar als elk antwoord dan weer leidt tot dieper graven, tot drie meter diepe graven, tot mijnen waar een grot bij afsteekt als een ivoren toren, dan roept dat alleen nog maar het beeld op van een sarcastisch monster.
Aris schoot Sooks UFO met duitse precisie uit de lucht en sprak toen: “Ik heb geen vertrouwen in zaken die zich onttrekken aan de aarde.
De Kain van het Generatieve denken.
Hoe makkelijk is het om schuin over te steken? Hoe makkelijk is het jezelf te stoppen de stoep te blijven volgen?
Hoe zou je in staat moeten worden geacht iets te bedenken wat je nog nooit had gedacht? Wie hier gelooft niet in vernieuwing of continue hernieuwing? Dan moet je een mohammedaan, of een andere willekeurige straatgenoot maar es vragen naar het gevaar van de Andromeda nevel.
We zijn er natuurlijk ingestonken om het belangrijk te vinden hoe de zaken er daadwerkelijk voorstaan. Logisch ook, in sommige landen, en zeker in dat land, moet je een muts bij.
Heeft Fox ons wel uit die droom geholpen?
Godsdienstoorlogen? Een of twee. Oorlogen die de vorm aannemen van de breuklijn van pseudo-duidelijke bewustzijnsglobulen?
Wereldoorlogen? Gedoe rond de Rijn.
Subtielere geesten houden van coniunctivi en gerundia. Junkies dus niet.
