Openbaar Bestuur vs Openbaringen Beloven

Nou zou het heel wat zijn om te beloven dat de transionele point of view voorspelbaar maakt – dan is voorstelbaarheid (ie prevision) duidelijk een superieur perspectief – wanneer iemand onder de gedachtenlawine van de gevolgen van een openbaring terecht dreigt te komen.

Maar dat openbaringen in zekere zin routinematige ervaringen zouden moeten zijn en dat we nu kunnen gaan begrijpen dat we bekeringen uit de mottenballen kunnen rollen – dat staat boven elke verdenking verheven.

Maar welke context moeten we creëren opdat we dichter bij die ewige Lernbarkeit te komen? We kennen deze natuurlijk al, maar dan heet het “de kindertijd.” En de aanname is dat die niet reproduceerbaar is vanwege de blokkade die de puberteit heet. Maar dat kan bijna niet zo zijn..

De overtuigingskracht – de impact – van dit ideetje is niet afhankelijk van de batsman, maar wel van de mind set van de verrevelder.

Openbaarheid van bestuur draait om transparantie. Openbaringen zijn juist niet transparant. Hebben openbaringen niet precies die eigenschap dat ze niet verraden waar ze vandaan komen? Waardoor we ons gedwongen voelen te verklaren dat ze “van boven” komen. Het rationele verhaal wordt achtervolgd door een spoor van lijken zoals Zarathustra’s koorddanser.

“However, curiosity is a virtue, & not only philosophy was born out of wonder..

Hoe kan een open vizier een deugd zijn als het de essentie van de mensengeest is? De eerste taakheid die voor ons oplicht is het formaliseren van het brainstormproces.