En zo zou het gaan beginnen..

9 Woorden had ik aan de muur geplakt, bijna 18 jaar geleden. 9 A-4’tjes met elk een woord dat in beweging was in mij.

Zouden Zombies kunnen lezen?

Rust. Grondig. Imaginatio. Ik liep vast op die Voorstelling. Het lukte niet. Ik stond er niet voor open. Ik zag het als iets Summum Bonum, maar ik liep vast op een Muur van Onvoorstelbaarheid.

Je ziet het pas als je het door hebt, sprak de Meester. Daarom is het van doorslaggevend belang om een begin te maken met het openen van de geest zodat het “het” gaat doorgronden.

Taylor noemt het zelfinterpretatie. Maar dat is maar zo’n klein deel. En bovendien ziet hij over het hoofd wat het bewustzijn is: een nonlineair proces dat de werkelijkheid dichterbij brengt.

Waren verschillen tussen mensen voorheen altijd enigszins gênant, omdat ze onredelijk moeten zijn, & toegewezen worden aan verschillen in voorkeurtjes en misschien in intelligentie. Maar dan zijn we wel heel erg ver van huis! Hoe is het eigenlijk mogelijk dat we überhaupt die kant op denken en wat een fundamentele onderschatting is dat van onze gesprekspartner! Is het niet volkomen helder dat die verschillen voortkomen uit het probleem dat appels met peren moeten praten? Maar dat die vormverschillen totaal niet in het oog lopen?

Politieke verschillen worden zo helder – als Achnaton zo helder!