“One thing leads to another

“Maar als je DAN zegt – wat een onzin – DAN devalueer – veronecht – je haar positie, haar stelling,
natuurlijk wel!

Maar dan is het onzinnig om het af te wijzen en te bekritiseren, immers, hoe kun je iets bekritiseren
wat een feit is! Alleen door in twijfel te trekken dat dat een feit is, maar dat is natuurlijk
onzinnig.

Wat zijn feiten? De axioma’s van je persoonlijke ervaring. “Het is nu 20 graden buiten. “Het voelt als
18 graden buiten. Urk is een schattig dorpje.

Dus de vraag licht: “Hoe maken we iets waar?” Maar dat is de houterige, filosofische versie.

Voor J. is het zo:
Je hebt een wals en walst alles plat. Daarna zeg je: “De aarde is plat.” Niemand die je tegenspreekt!
[Cf. de geweldige metafoor in Endymion over snelwegen over de bodem van de leeggetrokken oceaan.]

De meer “genereuze” versie, of beter, generatieve is dan: “Hoe is het mogelijk dat een idee groeit in overtuigingskracht? Neem de metafoor van het mosterdzaadje. Dat levert heel duidelijk het beeld op dat het groeien ervan onvoorziene consequenties heeft.

Daarom dus “the structure of magic:” Omdat taal zo sterk werkt op ons ëbwutzijn, wat dus het verkeerde
woord is, want het a) verdoezelt het belang van het minderbewetuzijn (bij gebrek aan een beter begrip) en b) laat weg wat het wbustzijn DOET.

Filosofen zijn in oorlog met elkaar. Omdat ze halsstarrig weigeren met elkaar mee te bewegen. Maar dan
wordt het dus een welles nietes spelletje “op nivo.”

Als ergens een altaar staat dan moet ie wel ergens voor zijn!

Dus het nieuwe voorstel is niet dat je moet volgen, maar natuurlijkerwijze wordt het dan: als je iemand bij je in de buurt duldt, dan moet dat ook voor zijn bweztuijn gelden. Opeens is nu duidelijk waarom het zinnig is om geïnteresseerd te zijn in iemands binnenwereld – e.g. hobby’s – omdat dat het enige is wat waarde heeft.

In Time for a Change schrijft The Bandler over remedial vs generative change. Maar in feite is remedial
change een vorm van generative change!

“U can be anyone this time around. Dat is nu opeens super duidelijk, ofwel, begrijpelijk!

Zoals onze kijk op het verleden ons “dwingt” het bestaan als deterministisch te zien, omdat je maar 1
reeks gebeurtenissen waarneemt, mocht je dat doen, zo dwingt ons bewuztijn – consciousness – onze eigen
ideeën als onweerlegbaar te ervaren.

Het ebustizjn is dus “van nature” openminded, maar het effect is dat na verloop van tijd de luikjes
dicht gaan en de oogkleppen op. Het heeft iets weg van het kalibrerende effect van je jeugd.

Het woord “consciousness” krijgt door de shhs een bijzondere kwaliteit, een generatieve kwaliteit, een suggestieve kwaliteit.

Qur’an. Dit is een methode. Als bovenstaande inzicht geeft waarom religies werken, dan is het niet langer uit te leggen vast te moeten houden aan de contingente details, die worden verward met betekenis.

Als je zegt “Ik geloof in simpel, we houden het simpel,” dan krijg je problemen als karma. Uit karma stroomt de rechtvaardiging van sociale ongelijkheid voort.