Aggregatietoestanden

Woorden hebben iets houterigs.

Aan hen ontbreekt de kwaliteit die we kennen van Rembrandt – dat wat penselen durven. Gezien hun visueel spektakel hebben ze het dwingende van het redden van een grote bank. Tegenwoordig beleven we moving pictures. Waarover we opmerken dat ze meeslepend zijn. Maar dan zijn het wel opeens sleepnetten. De zee van onze geest werd leeggevist.

Penseelstreken hebben wellicht iets van water stromend vallend. Duikelen we over de scherpe rand. Vermomd als schitteringen in de dromerige zon, met wie het dromen ooit verzon.

Zelfs Victory Boogie Woogie heeft Schwung!

Woorden klinken mij soms als misbaksels in de oren. Er lijken er te weinig voor een goed verhaal. “Hier zijn geen woorden voor,” hoor ik ze zeggen. En dan bedoelen ze:

“Dit gevoel is een stuk krachtiger dan – WOW – een heel stuk intenser dan gevoelens waar woorden bij gevonden zijn.”

Als het gevoel maar sterk genoeg is, “it gets a life all of its own.”

De rest van de tijd doen we het af met woorden. Maar de woorden “stoel” en “troon” hebben hun betekenis verloren en zijn vervangen door “krukken.”