Panarchie
Ieder waarlijk weldenkend mens moet een anarchist zijn zoals Paul Feyerabend. Alleen Zijn naam al.
Hij legde deze titel later af omdat hij zichzelf liever identificeerde met de dadaïst. Opnieuw een sprong voorwaarts voor een kritisch denker die de grenzeloosheid van onze domheid aan de kaak moet stellen. Maar daarin alleen nog de lach wil overhouden.
Zoals de Golem van Levi zich alleen nog bezighoudt met wie wel opkeek naar die ander. Wat heeft het nog voor zin ons op deze verjaardag van Mejuffrouw Auschwitz-Birkenau te richten op de uitmuntende efficiency van de lopende band van de dood tegen de achtergrond van de gedachte dat het kwaad schuilt in onverschilligheid?
Het kwaad schuilt, hoe kan het ook anders, toch onbetwijfelbaar in verschilligheid! In een voorgestructureerde opvoeding die de gedehumaniseerde tegenligger niet goed ligt!
Het anarchisme heeft dan ook niets opgeleverd dan de strijd met Victor Charlie.¹ De Hudson. Gardenia’s. Inentingen van Shaitan.
Wat heeft het ideaal van de panarchist daaraan toe te voegen? De panarchist is geen solist. Maar hij gelooft niet langer in rationaliteit als een basis voor een menselijke attitude, zoals de libertarist. Voor rationaliteit als een temmende stem van het vuur van de emotie. Alsof ze ooit tegenover elkaar hadden gestaan!
Als we een supercomputer willen bouwen om ons leven vorm te geven, laat dat dan doen door iemand die humor heeft. Of die nou zen is of sunni.
¹ Hoe kom je erop je vijand zo te vereren – Roma Victor, Victor Charlie?
