LSA voor kinderen

Wat is voor ons als “mensdieren” het hoogst bereikbare – uitvinden hoe we erachter komen hoe wij mensdieren? Het uitvinden uitvinden? Als we “het sacrale” vergeten, vergeten we onszelf. Maar niet omdat het heilig is, maar omdat het zonde is!

We zijn niet wie we denken dat we zijn, dat immers zou toch al te onverklaarbaar eenvoudig zijn, maar we bestaan wel, zolang we onszelf als betekenisvol beschouwen, uit phantasmagoria. Maar wie is de fantast?

Vandaar de Fantastische Meneer Vos!

Mohammed!

Mark Rothko!

Het bewustzijnde is toch helemaal geen verhelderend idee, maar misschien wel bewustzijnsverruimend. Zou je er de voorkeur aan geven bewust te zijn? Maar waarom zien we er dan niets van in die ander, die tegenover mij staat! Is de medemens geen hond, waarvan je de gedachtes niet kunt raden, omdat ze er niet hoeven zijn?

Of zien we in die ander wat wij er zelf in stoppen? Maar waar komt dat spul van ons dan wel vandaan? Wie denken we eigenlijk wel dat wij zijn!

Tegelijkertijd heeft LSA ons ook lui gemaakt. Of mij. Kun je één iemand noemen die sinds gebruik van LSA politiek effectief is? Dat licht ook niet voor de hand.

Het is zo persoonlijk.

Gek genoeg had Sook dat ook. Dat effect. Verder naar binnen.