Een appèl

Zo deed ook Sook een nieuw appèl op ons. Maar hij beriep zich op zichzelf. Nee, hij beriep zich op het animerend vermogen dat zich van hem meester had gemaakt en dat zich van alle levenden en doden meester probeert te maken:

“Ik zie iets in jou..”

Voor wie is dat eigenlijk een compliment? Is het wel een compliment aan die ander?

Deze typisch Griekse strijd vindt navolging in de Angelsaksische manier van zakendoen en oorlogvoeren. Op het oude continent echter, dat door de Gallisch-Germaanse habitus is gestructureerd en herstructureerd, is dat voorbij.

Sommigen zullen claimen verder dan de ander de toekomst in te kunnen loeren en zij spreken hun oordeelsvermogen uit. Zij zullen zeggen dat Europa wegzakt in de modder van de Somme, zoals Egypte millennia lang wegzonk in het zand van de Sahel. Natuurlijk, ze hebben “gelijk,” hun profetieën worden bewaarheid, maar wat is de diepere inhoud van deze claim?

Laten we deze weddenschap, want voorwaar, we leven na 2000 na en hoog tijd dus om filosofie tot het vrije marktdenken te verheffen, es aanscherpen voorbij de vraag of Ajax weer kampioen wordt. Let us, zij die als denkers geminacht worden, put our money where our mouth is. Het is een prima moment al die olijfpersen op te kopen.

Ze zeggen dat de Continentalen de oorlog moe zijn en zij hebben gelijk. Maar uit de ruïnes van het morgenland kijkt men naar ons op.

Wat zien wij in hen?