Een Baken en hoe daar te komen

Als ik aan Bakens denk, denk ik aan Karl, maar ik denk ook aan Fëanor. En in beider situatie leverde het Baken als vanzelf ook de route, gezien de context waarin de beweging plaatsvond.

Was het maar zo’n feest, voor zover we kunnen spreken van een dergelijk spetterend punt B. Ons punt B echter is zowel ondeugdelijk als lichtbron als weinig helder als het gaat om het te volgen pad. We zullen evenmin overeenstemming bereiken over de wenselijkheid van het doel, bij gebrek aan criteria van correctheid. We zullen achterblijvers en avonturiers van elkaar onderscheiden, hoewel strikt genomen ieder mens als avonturier tegen wil en dank beschouwd kan worden.

Zoals we vuurtorens of pulsars kennen zo komen we er niet. En het baken zelf is geen eindpunt, het is een startpunt. Als we onszelf enigszins hebben leren kennen, is iets begrijpen slechts een beperking van het begrip en is iets doorgronden een gelukkig tijdelijke hallucinatie en niet meer dan een instantiatie van onze creativiteit.

Als we het proberen vast te leggen, dan ontsnapt het je net. Je krijgt de neiging om te zeggen – precies op tijd.