“Relevantie don’t cut it, so…………………………..
Op school leren we dat leerlingen alleen iets oppikken als het bij hen leeft.
Deze gedachte is dwingend en voor de hand liggend op het moment dat een uitleg (of uitspraak) begrepen wordt als een bouwsteen van een context, die alleen op waarde kan worden geschat als de context van die context (vanwaar of waarom deze context?) helder is:
Stel ik wil iets uitleggen over het shoppen van de minister-president. Dan moet ik eerst de haagse praktijk neerzetten. Maar dan moet wel duidelijk worden waarom dit de moeite van het vertellen, ofwel het benadrukken, waard is. En de waarde van iets wordt afgemeten aan haar rol in het universum, die de gedaante heeft van wat we kunnen zien.
Ieder object is door onszelf vermomd en gekleed in gedachten.
Toch vrees ik mijn omwegen. Als de context van de waarheidsvinding serieus genomen wordt, moge duidelijk zijn waarom het relevant moet zijn wat iemand zegt. Maar dat speelt niet. Dan wordt het opeens lastig te bepalen waarom iets zou moeten “aannemen” en waarom je iets te melden zou hebben!